Η παγκόσμια οικονομία βιώνει μια βαθιά και πολύπλευρη κρίση.
Αυτή αφού ξεκίνησε από το πιστωτικό σύστημα, επεκτείνεται σε όλες τις σφαίρες της οικονομίας.
Η κρίση αυτή στο βάθος της, είναι κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου.
Οι κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων κρατών ρίχνουν εκατοντάδες δις για να απορροφήσουν τις ζημιές των τραπεζών κοινωνικοποιώντας τα χρέη τους, την ίδια ώρα που εξυμνούν την ελεύθερη αγορά.
Ο νεοφιλευθερισμός που εφαρμόσανε σα μορφή διαχείρισης του συστήματος, απέτυχε παταγωδώς.
Πρόθεση τους δεν είναι η αντιμετώπιση των κοινωνικών αναγκών, αλλά η στήριξη μερίδων του κεφαλαίου και η αποφυγή της συνολικής χρεοκοπίας της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης.
Αυτό που προκύπτει σήμερα, είναι από τη σκοπιά ποιών κοινωνικών δυνάμεων και αναγκών θα γίνει η ιεράρχηση των προβλημάτων και ο σχεδιασμός των λύσεων. Ποιός θα κάνει τις θυσίες και ποιός θα καρπωθεί τα κέρδη.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να υπερασπισθούν το εισόδημα τους, να αντισταθούν στις προσπάθειες που θα γίνουν για να πληρώσουν αυτοί τα βάρη της κρίσης...
Κώστας Νικολαίδης - αντιπρόεδρος σωματείου υπαλλήλων Υ.ΕΘ.Α. Θεσ/νίκης
