Α.- Η νέα επίθεση, στοχοποίηση, κατασυκοφάντηση των εργασιακών δικαιωμάτων, του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα, των συλλογικών κατακτήσεων και συλλογικών διαπραγματεύσεων στον ιδιωτικό τομέα, είναι στα ύψη. Αποτελεί την εισαγωγή – όπως και στις αρχές του 2010 – για τη γενίκευση πιο ακραίων, βίαιων και δραματικών μέτρων σε βάρος των μικρομεσαίων, αδύναμων, χαμηλών και περιθωριοποιημένων κοινωνικών στρωμάτων.
Β.- Από το μεσοπρόθεσμο στο δεύτερο μνημόνιο το προοίμιο συντάσσεται στην τρέχουσα συγκυρία και το επόμενο δίμηνο. Νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, νέα προγράμματα απολύσεων, συρρίκνωση και ουσιαστική διάλυση του θεσμού των ΒΑΕ, νέα σχέδια «απελευθέρωσης» των αγοραίων συμφερόντων σε βάρος των ελεύθερων επαγγελματιών, των επιστημόνων, των δημοσίων αγαθών της παιδείας, της υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης, με νέες νομοθετικές παρεμβάσεις συρρίκνωσης, ιδιωτικοποίησης, αποδόμησης.
Γ.- Οι πρακτικές, οι χειρισμοί και η προπαγάνδα του κοινωνικού αυτοματισμού, της απαξίωσης και απομόνωσης κάθε συλλογικής κινητοποίησης, το υπόγειο και διαρκές χτύπημα κάθε δημόσιου και κοινωνικού, η αντιλαϊκή, αντικοινωνική κατεύθυνση κάθε νέου μέτρου με την ανάλογη και μόνιμη αντισυνδικαλιστική εκστρατεία, είναι ο εξοπλισμός μιας πολιτικής που τρέχει από αδιέξοδο σε αδιέξοδο, που γυρεύει απεγνωσμένα κάποια χαραμάδα εξόδου από την ολική – και δυστυχώς καταστροφική για τον τόπο – αποτυχία και κατάρρευση.
Δ.- Το προηγούμενο διάστημα υπήρξαν ανεπτυγμένοι συνδικαλιστικοί και κοινωνικοί αγώνες, ενωτικές δράσεις, νέες γραμμές αλληλεγγύης, ανέβηκαν οι δυνατότητες των συλλογικών κινητοποιήσεων σε πιο υψηλά επίπεδα, άνοιξαν πιο δυνατές προοπτικές και ελπίδες για την ανατροπή των επιβαλλόμενων και ασκούμενων μνημονιακών πολιτικών που αυξάνουν την ανεργία, την ανέχεια, τη φτώχεια και τις ανισότητες, που γενικεύουν τη δυστυχία, τον πόνο, την αδικία.
Η Κυβέρνηση συνεχίζει αμετανόητη και αδιόρθωτη, βλέπει παραλλαγμένα τη θέση της δύναμης στον άνεμο και το άχυρο, τι από τα δύο σαρώνει το άλλο. Άλλωστε και για τις αδιέξοδες πολιτικές, τις αναποτελεσματικές πρακτικές αναζητεί άλλοθι και τις χρεώνει στη Δημόσια Διοίκηση για να συγκαλύψει τις ευθύνες της.
Ε.- Σήμερα και μετά το μεσοπρόθεσμο, πλησιάζουμε σε μια νέα κρίσιμη καμπή γεγονότων που επιστέγασμά τους επιδιώκεται να είναι το δεύτερο μνημόνιο. Και μετά, πάλι, νέα μέτρα.
Αρκετά ! Στο χέρι μας είναι να μπει ΦΡΑΓΜΟΣ.
Είναι επείγουσα ανάγκη η διαφορετική πύκνωση και άμεσα - αμέσως μετά το Δεκαπενταύγουστο - των μορφών, των γραμμών, της κλιμάκωσης των αγωνιστικών και απεργιακών κινητοποιήσεων.
Στην πορεία, έως το συλλαλητήριο στις 10/9/2011 στη ΔΕΘ, είναι αναγκαίο οι Ομοσπονδίες και τα Σωματεία να ενταχθούν με αποφάσεις, δέσμευση, οργάνωση με επιλογές Γενικών Συνελεύσεων, σε ένα σχέδιο κινητοποιήσεων διαρκείας, που μπορεί με βάση τη δυναμική να έχει αφετηρία ή στόχο, τρόπους και μορφές:
1. 24ωρες, 48ωρες απεργίες
2. Απεργίες διαρκείας
3. Συντονισμό κινητοποιήσεων σε συγκεκριμένες ώρες (αρχή, μέση ή τέλος ωραρίου) με μορφές όπως : καθιστικής διαμαρτυρίας εντός ή μπροστά στους χώρους εργασίας, αποχή από συγκεκριμένες εργασίες και ειδικά αυτές που επιβαρύνουν οικονομικά τους πολίτες, προκειμένου να έχουν πρόσβαση σε κοινωνικές υπηρεσίες (π.χ. εισιτήρια εξωτερικών ιατρείων κ.α.), εκστρατείες ενημέρωσης στις γειτονιές, τους δήμους κ.α.
4. Συλλαλητήρια
5. Συνεχείς παραστάσεις διαμαρτυρίας με νέες δυναμικές, μαζικές μορφές στους χώρους εργασίας, προς την Κυβέρνηση.
Κάθε Σωματείο, κάθε Ομοσπονδία ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΑΜΕΣΑ.
Οι μέχρι τώρα περικοπές, οι νέες και ό,τι θα επακολουθήσει με το μισθολόγιο, η γενικότερηεπιδρομή στα δικαιώματα, τις κατακτήσεις, τις εγγυήσεις ζωής όλων των μισθωτών, των συνταξιούχων, των νέων, των ανέργων, των απλών πολιτών και μη εχόντων, πρέπει να γίνει εκρηκτική σε ένα νέο, οργανωμένο και ανεπτυγμένο κύμα αγωνιστικών και απεργιακών μορφών διάρκειας.
ΣΤ.- Η πραγματικότητα των επτά χιλιάδων (7.000) αιτήσεων συνταξιοδότησης το πρώτο πεντάμηνο του 2011 (αντίστοιχος ρυθμός με το 2010) παραπέμπει σε εκκρεμότητα πάνω από πενήντα χιλιάδες (50.000) συνταξιούχους στην ουρά του Ταμείου Πρόνοιας για την καταβολή του εφάπαξ ( η Κυβέρνηση ουσιαστικά έχει παραιτηθεί των δεσμεύσεών της για οικονομική ενίσχυση που είχε αναλάβει στις αρχές του χρόνου) και σε αναμονή για την επικουρική και το μέρισμα από το Μετοχικό Ταμείο που θα υπερβαίνει τους 24 μήνες.Πέρα και επιπρόσθετα των περικοπών (εφάπαξ, μερίσματα, επιδομάτων κ.α.) συνεχίζεται, με ταχύτητα επιδείνωσης, μια καταστροφική διαχείριση κάθε προβλήματος που έχει ανακύψει για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους του δημοσίου. Παράλληλα οι συγχωνεύσεις – καταργήσεις οργανισμών εγκαθιστούν βαθύτερα και επεκτείνουν την εργασιακή ανασφάλεια, αβεβαιότητα και αγωνία σε χιλιάδες εργαζόμενους. Η απάντηση εκ των πραγμάτων πρέπει να είναι άμεση, διαφορετική και κυρίως οργανωμένη και μαζική για να υπάρξει αντιστροφή των εξελίξεων, για να υπάρξουν λύσεις άμεσα. Δεν υπάρχουν περισσότερο ή λιγότερο αγωνιστικές μορφές αλλά μόνο επιλογές μορφών, που μπορούν να στηριχτούν καθολικά και να αντέξουν σε διάρκεια χρόνου, σε κάθε εργασιακό χώρο και Ομοσπονδία. Αυτός πρέπει να είναι ο προσανατολισμός στην εξειδίκευση του προγράμματος δράσης για κάθε δημοσιοϋπαλληλική οργάνωση που σε συνεργασία με την Α.Δ.Ε.Δ.Υ. και με τις Ομοσπονδίες, να γενικεύεται, να κλιμακώνεται.
Ζ.- Οι Ομοσπονδίες και τα Σωματεία άμεσα και έως 22/8/2011 να εξειδικεύσουν προγράμματα και συντονισμένα να προχωρήσουμε στην υλοποίησή τους με αφετηρία την εβδομάδα 22/8/2011 – 26/8/2011.
ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΟ ΑΥΤΟ, ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 22/8/2011, ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΚΑΙ ΝΕΑ ΣΥΣΚΕΨΗ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΩΝ.
Η ΟΡΓΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
ΔΥΝΑΜΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ – ΕΝΟΤΗΤΑΣ –
ΝΕΑΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ – ΝΕΑΣ ΔΥΝΑΜΙΚΗΣ
Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
