Η διεκδίκηση δικαιωμάτων των εργαζομένων όπως είναι η υπαγωγή στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα αλλά και η έκφραση συμπαράστασης υπέρ συναδέλφου δεν μπορούν να αποτελούν λόγο απόλυσης.
Ο Αρειος Πάγος με βαρυσήμαντη απόφασή του έβαλε φραγμό στην αυθαιρεσία των εργοδοτών οι οποίοι από εκδικητικότητα και εχθρική διάθεση προχωρούν σε παράνομες απολύσεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις, έκρινε ότι οι εργαζόμενοι δικαιούνται να πάρουν αποζημίωση για ηθική βλάβη αλλά και χρηματικό ποσό που αναλογεί σε μισθούς υπερημερίας.
Αφορμή αποτέλεσε η απόλυση 63χρονου, ο οποίος εργαζόταν σε επιχείρηση παραγωγής αφρολέξ στην Αττική από το 1994. Αρχικά προσλήφθηκε ως ανειδίκευτος εργάτης και στη συνέχεια απασχολήθηκε σε διάφορες ειδικότητες όπως ελαιοχρωματιστής, χειριστής πριονοκορδέλας και μύλου, χωρίς ποτέ να έχει προβλήματα με την εργοδοσία. Οταν όμως το 2005 διεκδίκησε την ένταξή του στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, οι εκπρόσωποι της επιχείρησης άλλαξαν στάση και άρχισαν να τον αντιμετωπίζουν εχθρικά, κάνοντας αρνητικά σχόλια για την απόδοση και την παραγωγικότητά του. Μια πρώτη «ποινή» που του επέβαλαν ήταν να του αφαιρέσουν τα καθήκοντα χειριστή μύλου και να τον τοποθετήσουν σε άλλη, υποδεέστερη βοηθητική θέση. Αυτό όμως που δεν ανέχτηκε η επιχείρηση ήταν η ένορκη κατάθεση που τόλμησε να δώσει υπέρ συναδέλφου του ο οποίος είχε πέσει θύμα εργατικού ατυχήματος και είχε καταθέσει αγωγή κατά της επιχείρησης. Την επόμενη ημέρα, στις 18 Οκτωβρίου 2005, η εργοδοσία τον απέλυσε.
Ο Αρειος Πάγος, επικυρώνοντας ανάλογη απόφαση του Εφετείου, έκρινε ότι η απόλυσή του ήταν καταχρηστική και οφειλόταν αποκλειστικά σε εκδικητικότητα και εχθρική διάθεση των εκπροσώπων της επιχείρησης προς τον εργαζόμενο, ο οποίος διεκδίκησε να υπαχθεί στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα και υποστήριξε τον συνάδελφό του στην αντιδικία του με την εργοδοσία. Το δικαστήριο δέχτηκε ότι η επιχείρηση με τις ενέργειές της προσέβαλε την προσωπικότητα του εργαζομένου, αφού εθίγη η επαγγελματική και κοινωνική υπόστασή του. Συνυπολογίζοντας το γεγονός ότι ο απολυμένος ήταν τότε 63 ετών, λίγο πριν από τη συνταξιοδότηση, και είχε οικογένεια, του επιδίκασε 1.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη. Επιπλέον, του επιδίκασε και το ποσό των 17.006 ευρώ για μισθούς υπερημερίας.
