Από την πλούσια ιστορική εμπειρία της χώρας είναι γνωστό ότι οι κατακτητές -επιτηρητές - επόπτες, όπως και να τους ονομάσει κανείς, πάντοτε αναζήτησαν (και βρήκαν) εγχώριους πρόθυμους συνεργάτες (δωσίλογους - γερμανοτσολιάδες - κουκουλοφόρους), με των οποίων τη βοήθεια εμπέδωσαν την εξουσία τους. Η σύγχρονη δημοσιονομική (και όχι μόνο) κατοχή που βιώνουμε δεν αποτελεί εξαίρεση ως προς την αξιοποίηση... πρόθυμων «κουκουλοφόρων».
Έτσι δεν είναι... παράξενο να διαπιστώνουμε σήμερα ότι δεκάδες διακεκριμένοι συμπολίτες μας - μεγαλοεπιχειρηματίες, εκπρόσωποι παραγωγικών τάξεων, στελέχη της κρατικής μηχανής, πρώην τραπεζίτες, πρώην υπουργοί νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων, επικεφαλής think tank παραγωγικών τάξεων, μεγαλομικρομέγαλοι δημοσιογράφοι, πολιτικοί διαφόρων διαμετρημάτων και κομμάτων, ακόμη και υπουργοί ή υπουργήσιμοι, από ξοφλημένους έως και επικεφαλής μικρού κόμματος - διαγκωνίζονται ενώπιον του κύριου Μπόμπι Τράα (επικεφαλής του ΔΝΤ στην Αθήνα) και των υπολοίπων τοποτηρητών της τρόικας.
Άλλοι ως προσκεκλημένοι, άλλοι αυτόκλητοι, αποτελούν τακτικούς συνδαιτυμόνες - στο Ψυχικό και στα βόρεια προάστια - του επικεφαλής του ΔΝΤ στην Αθήνα, πάντα πρόθυμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες και τις συμβουλές τους (με το πολιτικό ή άλλο... αζημίωτο, ενδεχομένως)!
♦ Άλλοι υπερθεματίζουν στις δημοσίως εκφρασμένες αντιλήψεις του Ταμείου περί ταχύτερης εκποίησης του δημόσιου πλούτου ελπίζοντας ως επιχειρηματίες να πάρουν κάποια ψίχουλα από το πάρτι της διάλυσης.
♦ Άλλοι προσφέρουν τη μιντιακή τους δυναμική για την εκλαΐκευση των θέσεων του ΔΝΤ και της τρόικας κατακεραυνώνοντας τους «τεμπέληδες», «άχρηστους» και «κομματόσκυλους» δημοσίους υπαλλήλους.
♦ Άλλοι υποβάλλουν τα πολιτικά τους διαπιστευτήρια δηλώνοντας – εμμέσως και σεμνά, αλλά σαφέστατα – τη διαθεσιμότητά τους για «οικουμενικές» ή «τεχνοκρατικές» λύσεις εθνικής σωτηρίας.
♦ Άλλοι, οι λιγότεροι, απλώς είναι... αγνοί ιδεολόγοι και πολιτικά σύμφωνοι με τις αντιλήψεις των τροϊκανών και σπεύδουν να επιβεβαιώσουν ότι βλέπουν τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο ως μόνο δρόμο εθνικής σωτηρίας. Τα όποια μελλοντικά... ωφελήματα γι’ αυτούς θα είναι μάλλον «συμπτωματικά»!
Νέο σύστημα εξουσίας
Στην πραγματικότητα, έχοντας αποδεχθεί ότι η τρόικα είναι η πραγματική εξουσία στη χώρα, βάσει των διεθνών δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η κυβέρνηση, επί της ουσίας οι πρόθυμοι «συνεργάτες» της τρόικας αναζητούν μια θέση στο σκηνικό «μετά την καταστροφή».
Τόσο στο επιχειρηματικό στάτους, το οποίο θα είναι εξ ολοκλήρου ρυθμιζόμενο από ξένους μεγάλους επιχειρηματικούς κολοσσούς, όσο και στο εγχώριο πολιτικό σκηνικό, στο οποίο θα εγκαθιδρυθεί ένα νέο σύστημα εξουσίας, το οποίο οικοδομείται αυτήν την περίοδο και για τις επόμενες δεκαετίες στα αποκαΐδια της ελληνικής οικονομίας.
Τα προσδοκώμενα οφέλη από τη συμμετοχή στο νέο σύστημα εξουσίας καταβάλλονται «τοις μετρητοίς»:
♦ Οι μεγαλοεπιχειρηματίες τρίβουν τα χέρια τους συμβάλλοντας με συμβουλές, προτροπές και προτάσεις στους τροϊκανούς για τη δημιουργία του εργασιακού παράδεισου με μισθούς Κίνας (ή Ινδίας), ελαστικοποιημένα ωράρια, απολύσεις, επενδυτικές ζώνες κ.λπ.
♦ Τα μεγαλοστελέχη της Δημόσιας Διοίκησης επιχειρούν να διασφαλίσουν τη θέση τους και να σώσουν τους εαυτούς τους από τη μάχαιρα και τις απειλές του συρφετού των τεχνοκρατών εξ εσπερίας, οι οποίοι διοικούν πια σε κάθε υπουργείο.
♦ Όσο για τους δημοσιογράφους (μικρούς, μεγάλους και... μικρομέγαλους) κάνουν αυτό που... πάντοτε έκαναν: προσφέρουν επικοινωνιακές υπηρεσίες στη νέα εξουσία αναλαμβάνοντας να εκλαϊκεύσουν τις πολιτικές επιλογές και να πείσουν την κοινωνία ότι «όλα γίνονται για το καλό μας».
Πολλοί απ’ αυτούς που έχουν αναλάβει να μεταφέρουν στην κοινωνία τις εθνοσωτήριες απόψεις του ΔΝΤ και των λοιπών... εποπτικών δυνάμεων πληρώνουν ήδη βαρύ τίμημα, καθώς δεν μπορούν να περπατήσουν ούτε δέκα μέτρα στον δρόμο χωρίς να συναντηθούν με την τροχιά που διαγράφουν ο ι ανοιχτές παλάμες των δ ιερχομένων ή κάποιων λίγων, προς το παρόν, ιπτάμενων αυγών...
Την ώρα που όλοι αυτοί οι απίθανοι τύποι κατηγορούν όσους εκφράζουν έστω και ψήγματα διαφορετικής άποψης για επένδυση στην πτώχευση, η πραγματικότητα είναι ότι η καλύτερη παρόμοια επένδυση στο χάος και στις ευκαιρίες που θα δημιουργήσει η επόμενη - μετά την καταστροφή - μέρα έχει γίνει από τους ίδιους.
Ο εκβιασμός
Τι όμως τους λένε οι εκπρόσωποι της τρόικας στις ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες συναντήσεις τους; Επιφανές στέλεχος της κρατικής μηχανής εκμυστηρεύτηκε στο «Π» τη δική του συνομιλία με τον επικεφαλής του ΔΝΤ Τράα. Ο Ολλανδός έθεσε την κατάσταση ως εξής:
«Το βέβαιο είναι ότι θα συμμορφωθείτε. Δεν μπορείτε να βρείτε χρήματα από πουθενά. Εμείς σας καλύπτουμε το έλλειμμα του προϋπολογισμού, άρα θα προσαρμοστείτε και αυτό μπορεί να γίνει με δυο τρόπους: Συντεταγμένα, ακολουθώντας την πολιτική προσαρμογής που σας λέμε, ή άναρχα. Επειδή έχω δει (λέει ο Τράα) κάποιες άναρχες πτωχεύσεις, πιστέψτε με, δεν είναι κάτι που θέλετε να σας συμβεί...».
Έτσι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, υπηρεσιακοί παράγοντες, επιχειρηματίες και δημοσιογράφοι, μετά τις τακτικές επαφές με τα... τροϊκάνια, ξεχύνονται στο μεϊντάνι για να μεταφέρουν τον εκβιασμό στην κοινωνία. Κάπως έτσι έρχονται στο τραπέζι τα αλλεπάλληλα καταστροφικά μέτρα, που ούτε τελειωμό έχουν ούτε στη «σωτηρία» οδηγούν. Αντιθέτως τραβούν τη χώρα στο ναρκοπέδιο της ερήμωσης...
Πολιτικοί υπάλληλοι
Πού έχει οδηγηθεί η χώρα από την τρόικα, τους επόπτες, την κυβέρνηση και τους... τσολιάδες της τρόικας δεν είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κανείς. Αρκεί να ρίξει μια ματιά στους δρόμους, στα κλειστά μαγαζιά, στους απλήρωτους λογαριασμούς. Αρκεί μια ματιά στους διπλανούς του για να αντιληφθεί ο καθένας, ακόμη και ο προς το παρόν τυχερός που εξακολουθεί να μην είναι άνεργος, ότι βρίσκεται στο μέσο ενός ναρκοπεδίου περιμένοντας την έκρηξη. Το σκηνικό έχει στηθεί:
♦ Δημιουργία κατάστασης σοκ στον πληθυσμό για εκμηδενισμό των αντιδράσεων.
♦ Περικοπές, ύφεση, ανεργία, διάλυση του δημόσιου τομέα και του κοινωνικού ιστού.
♦ Εκμηδενισμός (διά του εκφοβισμού) των κοινωνικών ανακλαστικών.
♦ Επιδρομή στον δημόσιο πλούτο και τους πόρους της χώρας.
Ο επικεφαλής του ΔΝΤ στην Αθήνα, σε δημόσιες τοποθετήσεις του, ουδέποτε έκρυψε τους απώτερους στόχους του ευαγούς ιδρύματος. Απλώς τους ενέδυσε με τη λεοντή της υποτιθέμενης «διάσωσης».
Πρόσφατα ο Μπόμπι Τράα, μιλώντας στο συνέδριο του Economist, έκανε ξεκάθαρη σύσταση για άμεση περιστολή δαπανών με καταργήσεις δημοσίων οργανισμών και μείωση του προσωπικού.
Ο Μπόμπι, μιλώντας τον Ιανουάριο σε ημερίδα της Τράπεζας της Ελλάδος, ζήτησε την άμεση αποκρατικοποίηση των ΔΕΗ, ΟΠΑΠ και Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Όλα αυτά μπορούν με άνεση να μας προϊδεάσουν για την επόμενη μέρα της χώρας, όταν οι «νοσηλευτές» τραβήξουν την πρίζα. Το πολιτικό σκηνικό μοιάζει όλο και πιο εξαντλημένο και ανίκανο να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Πάντα όμως σε τέτοια περιβάλλοντα ανατράφηκαν τα πολιτικά παράσιτα. Αυτά που ετοιμάζονται να αντικαταστήσουν την πολιτική διαχείριση με την πολιτική υπαλληλία. Με εργοδότη και... ταμία την τρόικα.
το ποντίκι
