Ίσως δεν υπάρχει άλλη κυβέρνηση στην πρόσφατη ιστορία που να έχει αθετήσει τόσες πολλές εξαγγελίες σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Ξεκινώντας από τα «χρήματα υπάρχουν» και τις προεκλογικές υποσχέσεις για μια πολιτική ανάπτυξης που θα συνοδευόταν από αυξήσεις σε μισθούς-συντάξεις και φθάνοντας μέχρι την υιοθέτηση μέτρων που το ΠΑΣΟΚ αποκήρυσσε μετα βδελυγμίας όταν τα προωθούσε η κυβέρνηση της ΝΔ: η περαίωση ήταν «εκβιαστικό χαράτσι»,οι ημιυπαίθριοι «σκάνδαλο», η συμφωνία με τη COSCO στο λιμάνι του Πειραιά ισοδυναμούσε περίπου με ξεπούλημα της χώρας, η απόσυρση των αυτοκινήτων εθεωρείτο «προνομιακή μεταχείρηση ενός πάμπλουτου κλάδου», οι ρυθμίσεις για τον ΟΣΕ «ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας» ενώ «ανάλγητες και ακραία νεοφιλελεύθερες» ήταν οι νεοδημοκρατικές προτάσεις για τις ΔΕΚΟ που φαντάζουν σχεδόν ..σοσιαλιστικές μπροστά στο περίφημο πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε χθες βράδυ από τη κυβερνητική πλειοψηφία.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αντιτείνει ότι η χώρα βρέθηκε ξαφνικά σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και ήταν υποχρεωμένη να κάνει στροφή 180 μοιρών. Θα πάρει καιρό μέχρι να μάθουμε τι ακριβώς ήξερε ο κ. Παπανδρέου για την κατάσταση της οικονομίας πριν από τις εκλογές του 2009, αλλά ας δεχθούμε ότι οι κυβερνώντες έχουν σε κάποιο βαθμό δίκιο: με το μπάχαλο που επικρατούσε στο ελληνικό κράτος και τις στατιστικές του υπηρεσίες, είναι σχεδόν βέβαιο ότι ούτε ο τότε πρωθυπουργεύων Κ. Καραμανλής δεν ήξερε πόσο ακριβώς ήταν το έλλειμμα.
Το ίδιο παραδέχεται εμμέσως και ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γ. Παπαθανασίου στο βιβλιαράκι που εξέδωσε αυτή την εβδομάδα με στόχο να υπερασπίσει, κάπως καθυστερημένα είναι αλήθεια, τη πολιτεία του: « τα στοιχεία για το έλλειμμα και το χρέος κατά την περίοδο 2000-8 έχουν αλλάξει 70 φορές μέχρι σήμερα, γράφει ο κ. Παπαθανασίου, και «οι περισσότερες απ αυτές τις αναθεωρήσεις οφείλονται σε εγγενείς αδυναμίες, σε ζητήματα μεθοδολογίας, σε έλλειψη τεχνογνωσίας και ανθρώπινου δυναμικού. Γιατί όταν τα νοσοκομεία, οι ΟΤΑ, οι ΔΕΚΟ και οι ασφαλιστικοί φορείς δεν διαθέτουν σύγχρονα λογιστικά συστήματα, είναι επόμενο τα στοιχεία να δίνονται κατά προσέγγιση και πολλές φορές να μην ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα».
Πράγματι σε μια χώρα μπανανία δεν μπορεί να υπάρχουν σοβαρά στατιστικά στοιχεία ούτε για τις μπανάνες που παράγει. Αλλά η κυβέρνηση συνεχίζει την ίδια πολιτική των παραπλανητικών και ψευδών δηλώσεων και μετά τη ψήφιση του μνημονίου, όταν πλέον ήταν στα πράγματα και γνώριζε την πραγματικότητα..
Δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα.
Υπάρχουν δεκάδες δηλώσεις του κ. Παπακωνσταντίνου αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού τους τελευταίους μήνες, που βεβαίωνουν σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να ληφθούν νέα μέτρα για να ανατραπουν αμέσως μετά. Στη διακαναλική συνέντευξη πριν τις δημοτικές εκλογές, παραδείγματος χάριν, ο κ. Παπανδρέου ήταν κατηγορηματικός: « Νέα μέτρα, που θα αγγίξουν τους μισθούς και τις συντάξεις, δεν θα υπάρξουν. Αρκετά έχει πληρώσει ο Ελληνικός λαός, αρκετά έχει πληρώσει ο συνταξιούχος, αρκετά έχει πληρώσει ο μισθωτός». Δε πέρασε ένας μήνας και πετσοκόβονται οι μισθοί στις ΔΕΚΟ, ενώ ανοίγεται ο δρόμος για την μείωση των μισθών και στο ιδιωτικό τομέα, μέσα από την κατάργηση συνδικαλιστικών και εργατικών κατακτήσεων που κρατάνε σχεδόν έναν αιώνα.
Είναι προφανές ότι η Ελλάδα χρησιμοποιείται για μια ακόμη φορά σαν το πειραματόζωο της Ευρώπης. Τα πρώτα μνημόνια χρησιμοποιήθηκαν σαν φόβητρο για τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς: αν δεν δέχονταν τα μέτρα λιτότητας που τελικά επεκτάθηκαν σ όλη τη Γηραιά Ηπειρο, θα είχαν την τύχη των Ελλήνων εργαζόμενων. Με τα επικαιροποιημένα μας χρησιμοποιούν σαν το πειραματόζωο της ευρωζώνης. Η «παλιά καλή» συνταγή του ΔΝΤ εφαρμόζεται για πρώτη φορά σε μια χώρα που δεν μπορεί να προχωρήσει σε υποτιμηση του εθνικού της νομίσματος. Έτσι, η όποια προσπάθεια αύξησης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας επιχειρείται με την ισοπέδωση μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων.
Οικονομικοί δολοφόνοι;
Τώρα περιμένουν να δουν αν πετύχει το πείραμα ώστε να εφαρμοστεί και σε άλλες χώρες, αλλά εν τω μεταξύ τα γιατροσόφια του γιατρού, όπως αυτοσυστήθηκε ο επικεφαλής του ΔΝΤ Στρως Καν θα φέρουν μεγαλύτερη ύφεση και είναι καταδικασμένα σε αποτυχία. Οι ντόπιοι νοσοκόμοι που εφαρμόζουν τη θεραπεία κρατώντας δεμένο τον ασθενή στο φορείο, δύσκολα θα τη βγάλουν καθαρή. Μια χώρα δεν κυβερνάται στα ψέματα ή με επικοινωνιακές κινήσεις όπως οι χθεσινές συναντήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς που απέτυχαν παταγωδώς. Αν πράγματι επιζητούσε, τη συναίνεση, ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να τους καλέσει πριν τη κατάθεση του πολυνομοσχεδίου.
Το ερώτημα που προκύπτει μετά απ όλα αυτά είναι γιατί η κυβέρνηση θέλει να αυτοκτονήσει. Με την πολιτική που ακολουθεί κόβει βίαια τους δεσμούς με τη κοινωνική βάση του κυβερνώντος κόμματος, την οποία αποτελούσαν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και η μεσαία τάξη που καταστρέφεται. Εν τάξει ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν ανήκε ποτέ στο βαθύ ΠΑΣΟΚ, αλλά είναι ανοησία να πιστεύει ότι θα κυβερνήσει έχοντας για κοινωνική βάση κάνα δυο νεοφιλελεύθερους καναλάρχες και τους μαζοχιστές που τους αρέσει να τους βαράνε κάθε 2-3 μήνες. Έχει υποκύψει η ηγεσία της χώρας στις απειλές οικονομικών δολοφόνων ή συνεργάζεται μαζί τους και με τι ανταλλάγματα;
Το βέβαιο είναι επιβάλλοντας πρωτοφανή μέτρα, χάρη σε μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία που εκλέχθηκε με ένα εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα, παραβιάζοντας το «συμβόλαιο με το λαό» που κάθε κυβέρνηση πρέπει με κάποιο τρόπο να τηρεί , καλεί και το λαό να σπάσει και τα κοινωνικά συμβόλαια που ρυθμίζουν τις σχέσεις των πολιτών με την εξουσία. Η κυβέρνηση σπέρνει μέτρα, αλλά θα θερίσει κοινωνικές θύελλες.
