Σταύρος Χριστακόπουλος
Την πρώτη δόση μέτρων και νέων επώδυνων φόρων κατέθεσε η κυβέρνηση με το προσχέδιο του προϋπολογισμού στη Βουλή. Από τα 13,5 δισ. ευρώ κατατέθηκαν ήδη 7,8, από τα οποία τα 7,3 είναι περικοπές δαπανών. Αποτέλεσμα; 5,5 δισ. μείωση του ΑΕΠ και 2,3 δισ. απώλεια εσόδων μόνο από το μισό πακέτο – οι αριθμοί αυτοί θα διπλασιαστούν με... το άλλο μισό. Και νέα μείωση των δημοσίων επενδύσεων. Πολλές οι απειλητικές εκκρεμότητες και στη φορολογία. Έχει και χειρότερα; Πολλά ακόμη.
Παράδειγμα η πρόβλεψη για ανεργία στο 24,7%, μείωση της απασχόλησης επιπλέον 3% και ύφεση 3,8% το 2013. Σε αυτό το τελευταίο πειράζει που πιστεύουμε τη Citi, η οποία προβλέπει ύφεση 10,7%; Συνήθως – και αποδεδειγμένα – οι άνθρωποι του χρήματος μετράνε καλύτερα από τους επαγγελματίες της πολιτικής παραπλάνησης.
Τα υπόλοιπα μέτρα έπονται, ενώ η πίεση της τρόικας για περισσότερα εισπρακτικού χαρακτήρα θα συνεχιστεί όσο και η διαπραγμάτευση για τα εναπομείναντα 2 δισ. ευρώ – τουλάχιστον... – που εκκρεμούν λόγω απόρριψης ισόποσων κυβερνητικών μέτρων από την τρόικα.
Παρ' όλα αυτά η κυβέρνηση απέχει πολύ από την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων, αφού, όπως όλοι πια αναγνωρίζουν, η ύφεση από τα μνημονιακά μέτρα αφαιρεί πλούτο από τη χώρα, γκρεμίζει στο βάραθρο την κοινωνία και επιδεινώνει την κατάσταση του χρέους.
Ήδη αναγνωρίζεται στο χθεσινό προσχέδιο ότι η μείωση κατά 106 δισ. ευρώ του χρέους μέσω του πρόσφατου «κουρέματος» (PSI) απέφερε καθαρό όφελος μόλις... 15 δισ. ευρώ. Η δε προοπτική του για το 2013 είναι ότι θα εκτιναχθεί πάνω από το 179% του ΑΕΠ, σχεδόν 10% αυξημένο συγκριτικά με φέτος.
Και όλα αυτά ενώ τα σχέδια της κυβέρνησης για τη νέα φορολογική επέλαση είναι απολύτως ενδεικτικά της λογικής της ίδιας και της τρόικας: με την κατάργηση των φοροαπαλλαγών για μισθωτούς και συνταξιούχους με παιδιά, επιβαρύνονται όλα τα εισοδήματα κάτω από 50.000 ευρώ και ελαφρύνονται τα εισοδήματα από το όριο αυτό και πάνω.
Σωστό, από μια άποψη. Είναι και αυτό ένα κίνητρο για να τα βγάλουν οι φτωχότεροι στα φανάρια. Εξ άλλου η... «κατοχή» παιδιού, ειδικά από ανθρώπους με μεσαίο εισόδημα και φτωχούς, κακώς δεν ήταν τόσα χρόνια τεκμήριο διαβίωσης. Άσε επιπλέον που τι να το κάνεις το παιδί. Άνεργος θα σου γίνει άμα μεγαλώσει – ή μετανάστης στην καλύτερη περίπτωση. Τα σκατά της Σουηδίας δηλαδή ποιος θα τα καθαρίζει;
Όπως κακώς δεν ήταν τεκμήριο η κατοχή σπιτιού. Δικαίως λοιπόν έρχεται και ο φόρος ιδιοκατοίκησης, ανεξαρτήτως άλλων κριτηρίων. Διότι, κύριε, αφού δεν πληρώνεις ενοίκιο, πρέπει να πληρώσεις το κράτος. Διότι το κράτος είναι αυτοί: οι δανειστές, η τρόικά τους και οι ανθύπατοι εσωτερικού. Και πρέπει να τους πληρώνεις ακόμη και για να αναπνέεις.
Χώρια που το να κατοικείς σε αυτή τη χώρα πρέπει να τιμωρείται αν δεν πληρώνεις ενοίκιο στο κράτος ή δόση στις τράπεζες. Πάρε λοιπόν των ομματιών σου και άντε στο καλό.
Στο κάτω - κάτω της γραφής τι κατάλαβες που μένεις σε αυτήν την κωλοχώρα; ακριβότερη έως και 31,5% ήταν η Ελλάδα σε σχέση με τον μέσο όρο της Ε.Ε. των 27 το 2011, ειδικά στα τρόφιμα, όπως μπορεί να μας βεβαιώσει και η Eurostat:
● Πρώτοι στην ακρίβεια σε γαλακτοκομικά και αυγών (απόκλιση 31,5% από τον μέσο όρο της Ε.Ε.).
● Δεύτεροι στον ηλεκτρικό - οπτικοακουστικό εξοπλισμό (απόκλιση 18,7%).
● Έκτοι στα ψάρια (απόκλιση 12,4%).
● Έβδομοι σε έλαια και λίπη (απόκλιση 15,7%).
● Όγδοοι σε ψωμί και δημητριακά (απόκλιση 15,8%).
● Ένατοι στην υπόδηση (απόκλιση 7,7%).
● Δέκατοι στα μη αλκοολούχα ποτά (απόκλιση 9,4%).
Φαίνεται ότι ακόμη δεν έπεσαν οι μισθοί όσο πρέπει για να φθηνύνουν και τα... προϊόντα. Μη γελάτε, τα αρμόδια υπουργεία το λένε.
Τέλος, μέσα σε όλα, συνεχίζεται ο κλαυσίγελως της δήθεν διαπραγμάτευσης της; κυβέρνησης με την τρόικα, με τους πολιτικούς αρχηγούς και τον υπουργό Οικονομικών τη μια να παρακαλάνε και την άλλη να λεονταρίζουν. Όμως το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο: θυσιάζουν τους φτωχούς ακόμη μια φορά και συνεχίζουν το γκρέμισμα της οικονομίας.
Την ίδια ώρα το σύστημα εξουσίας έχει ραγίσει και όσοι το αποτελούν ρίχνουν στην πυρά τους άχρηστους τέως υπηρέτες τους. Όσο για τα συνήθη αρπακτικά, αφού απομύζησαν τη χώρα έως τον θάνατό της, τώρα σκυλεύουν και το πτώμα της αρπάζοντας κοψοχρονιά ό,τι της απέμεινε. Ούτε καν ο φόβος για ένα πραξικόπημα – κι αυτό... της πιτζάμας – δεν φαίνεται ότι μπορεί να αναστήσει την οριστικά χαμένη τους αίγλη.
το ποντίκι
