Του Σ.Κούλογλου
Όμως η πόλωση βοήθησε και την ΝΔ που, ξεχνώντας ότι είχε μαζέψει 500.000 ψήφους λιγότερες από ότι το 2009, όταν είχε σημειώσει ιστορικό χαμηλό ποσοστό, έφτασε να θριαμβολογεί μιλώντας για « ολική επαναφορά».
Αυτή τη φορά το παιχνίδι ήταν πιο ελεύθερο καθώς βρέθηκαν στο επίκεντρο όχι τα ποσοστά στις περιφέρειες, αλλά κυρίως τα θρίλερ στις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας, τα οποία οδήγησαν τελικά σε ήττα των φαβορί και σε μεγάλες ανατροπές. Στη Πάτρα ένας αντάρτης κέρδισε τον δήμο από τον επίσημο υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ, ενώ στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη οι Καμίνης και Μπουτάρης πέτυχαν την ολική επαναφορά.
Το μπούμεραγκ Κακλαμάνη.
Στη πρωτεύουσα, ο κ. Κακλαμάνης φαίνεται ότι έκανε ένα μοιραίο λάθος: υποτίμησε την απέχθεια των πολιτών προς τον ναζισμό. Ήδη από την Δευτέρα, η εκστρατεία του απερχόμενου δημάρχου έστρεψε τη προσοχή της στην άγρα των ψήφων της «Χρυσής Αυγής». Ο κ. Καμίνης έφτασε να κατηγορηθεί ως υπεύθυνος του μεταναστευτικού προβλήματος στην Αθήνα!!, γιατί ως συνήγορος του πολίτη ζητούσε να τηρούνται οι νόμιμες διαδικασίες στις αιτήσεις παροχής ασύλου.(πράγμα που στη πραγματικότητα βοηθάει στην επίλυση του μεταναστευτικού).
Η επίθεση ήταν αβάσιμη και καθόλου πειστική, ενώ ακόμη πιο κακή έμπνευση αποτέλεσαν τα διαφημιστικά σποτ που ρωτούσαν τους ψηφοφόρους αν θέλουν την Αθήνα «ελληνική». Η απάντηση της Χρυσής Αυγής στο εθνικό ξεκαθάρισμα ήταν θετική, αλλά ποτέ δεν κερδίζεις τις εκλογές ποντάροντας στα άκρα του εκλογικού σώματος. Ο κ. Κακλαμάνης κέρδισε τις μισές περίπου ψήφους του Μιχαλολιάκου αλλά ούτε μια από κάπου αλλού: οι ψήφοι του από το πρώτο στο δεύτερο γύρο αυξήθηκαν μόνο κατά 4 χιλιάδες, αντίθετα με του κ. Καμίνη που αυξήθηκαν περίπου κατά 22.500 : προφανώς πρόκειται για ψηφοφόρους που θεώρησαν ότι εκτός από το μνημόνιο υπάρχει και ο φασισμός.
Η ήττα της θεοκρατίας.
Από συμβολική άποψη, η εξέλιξη στη Θεσσαλονίκη, ρημαγμένη για χρόνια από το δίδυμο Παπαγεωργόπουλου-Ψωμιάδη και την απληστία της Αθήνας, είναι ακόμη πιο σημαντική. Γιατί εδώ έχουμε την παράλληλη ήττα του περιβόητου μητροπολίτη, που έφτασε να δηλώσει δημοσίως ότι χωρίς την αφεντιά του ο Μπουτάρης δεν θα έβλεπε ποτέ δημαρχία, δήλωση που σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα θα είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων. Από μια άποψη δηλαδή, η τρανταχτή αποδοκιμασία του Ανθιού ίσως να δείχνει ότι τελικά υπάρχει ...Θεός.
Εκτός όμως από ήττα της θεοκρατίας, οι ανατροπές στην Αθήνα , τη Θεσσαλονίκη αλλά και τη Πάτρα συνιστούν και ήττες του μοντέλου του κομματικού υποψήφιου. Γιατί τόσο το βαθύ όσο και το.. ρηχό ΠΑΣΟΚ ελάχιστα βοήθησαν τις υποψηφιότητες Καμίνη- Μπουτάρη,αν δεν εύχονταν κιόλας να ναυαγήσουν. Οι υπουργοί-βαρόνοι του κόμματος κράτησαν γενναίες αποστάσεις ενώ και η οικονομική συνεισφορά ήταν καχεκτική. Η προεκλογική εκστρατεία Καμίνη, παραδείγματος χάριν, στοίχισε περίπου 300.000 ευρώ, ενώ σε αυτήν του κ. Σκανδαλίδη είχαν επενδυθεί περίπου7 εκατ.
Η νίκη των Μπουτάρη-Καμίνη οφείλεται κυρίως στη δραστηριοποίηση όχι κομματικών δυνάμεων, που έτσι κι αλλιώς έχουν εξαντληθεί, αλλά πολιτών που διέκριναν στις εκλογικές μάχες διακυβεύματα με γενικότερη σημασία, όπως η άρνηση της μοιρολατρίας, της καθυστέρησης και του επαρχιωτισμού στη Θεσσαλονίκη ή του ρατσισμού, της απανθρωπιάς και της κραυγαλέας ανικανότητας στην Αθήνα.
Νέο μοντέλο πολιτικής παρέμβασης και αποχή.
Μπορεί λοιπόν, όπως σωστά σημειώνει ο Χριστόφορος Βερναρδάκηςστην πρώτη ανάγνωση της κάλπης, να διαφαίνεται στα αποτελέσματα των μεγάλων πόλεων όπως και του Πειραιά « η αποδοκιμασία των απερχόμενων δημοτικών αρχών και των πολιτικών χώρων που τις στήριζαν » αλλά συγχρόνως κάνει την εμφάνιση του και ένας νέος τρόπος πολιτικής οργάνωσης και συσπείρωσης των πολιτών, πέρα από τα κομματικά κατεστημένα. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με την υποψηφιότητα Δημαρά , παρ ότι τελικώς δεν πέρασε από τις συμπληγάδες των δύο μεγάλων κομμάτων και της τεχνητής πόλωσης που δημιούργησαν.
Βεβαίως η αποδοκιμασία του πολιτικού συστήματος και του τρόπου που διεξάγεται η πολιτική στην Ελλάδα εκφράστηκε με την αποχή καθώς και με την εντυπωσιακή άνοδο των άκυρων και λευκών ψηφοδελτίων. Όπως ήδη έχει εξηγηθεί σε άλλο άρθρο, η αποχή δεν φτάνει σε τόσο υψηλά ποσοστά όσο εμφανίστηκε μέσα από τιςκραυγές των τηλεοπτικών σόου: τα ποσοστά αυτά προκύπτουν επειδή , σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, οι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους εμφανίζονται να πλησιάζουν τα 10 εκατ.( 9.819.026 για την ακρίβεια) αριθμός που θα σήμαινε είτε ότι ο πληθυσμός της χώρας κοντεύει τα 14-15 ή ότι έχουν δικαίωμα ψήφου και οι μαθητές δημοτικού.
Παρ όλα αυτά, είναι γεγονός ότι η αποχή έφτασε, ιδίως στο δεύτερο γύρο, σε ποσοστά ρεκόρ για την Ελλάδα. Με δεδομένο ότι οι Έλληνες ασχολούνται με τη πολιτική, η αποχή εκφράζει την δυσαρέσκεια ή και την οργή μεγάλων μερίδων του πληθυσμού, ιδίως νέων, για το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του δημιουργώντας ένα εκρηκτικό περιβάλλον.
Ψηφίζει ο Τιτανικός;
Προς το παρόν πάντως η εικόνα του εκλογικού χάρτη διασώζει την εικόνα του ΠΑΣΟΚ το οποίο, πέρα από τις νεοδημοκρατικές απώλειες στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη, κερδίζει 8 από τις 13 περιφέρειες.Στην ομιλία του χθες βράδυ, ο πρωθυπουργός προσπάθησε να ξαναβάλει το τζίνι των πρόωρων εκλογών στο μπουκάλι, δηλώνοντας ότι «έχουμε μπροστά μας μια καθαρή τριετία».
Μένει να δούμε αν και ποια θα είναι τα νέα μέτρα που θα ζητήσει η τρόικα που φθάνει σήμερα στην Αθήνα και τι αντιδράσεις θα προκαλέσουν. Στον χθεσινό τύπο πολλαπλασιάσθηκαν οι πληροφορίες και τα σχόλια που συνιστούσαν ανοίγματα και συνεννόηση κυρίως με την αξιωματική αντιπολίτευση καθώς γίνεται φανερό ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να διαχειριστεί από μόνη της τη διευρυνόμενη κρίση. Άλλωστε, ακούγοντας τις παρεμβάσεις πολιτικών στα χθεσινά τηλεοπτικά πάνελ που ανακύκλωναν πρακτικές του παρελθόντος σε πλήρη αδυναμία να καταλάβουν τι έχει συμβεί στη χώρα, αναρωτιόσουν αν είχαν γίνει εκλογές στην Ελλάδα ή στον Τιτανικό...
