της Δέσποινας Στόλη
Την ώρα που όλος ο κόσμος παρακολουθεί παγωμένος και μουδιασμένος το οικονομικό δράμα της Ελλάδας και το αβέβαιο πλέον μέλλον της Ευρώπης, άλλα μικρά και μεγάλα ανθρώπινα δράματα εξελίσσονται δίπλα μας, καθημερινά. Ίσως μέσα στις οικογένειές μας, στον επαγγελματικό ή κοινωνικό μας περίγυρο, στο διπλανό μας σπίτι, πίσω από κλειστές πόρτες.
Ανησυχούμε, αγωνιούμε, φοβόμαστε τη χρεωκοπία, όταν ήδη στη χώρα μας δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά (σύμφωνα πάντα με επίσημα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας), ζουν τη δική τους χρεωκοπία.
Έτσι λοιπόν, ένα μεσημέρι έγινα μάρτυρας του αδιεξόδου ενός θύματος του καταστροφικού αυτού τσουναμιού που σαρώνει την πατρίδα μας.
Μέρα μεσημέρι στην Τσιμισκή σε έναν από τους πλέον εμπορικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης, με πλησίασε μια μεσόκοπη κυρία …..
Με πολύ διακριτικό τρόπο και ύφος που μαρτυρούσε έκδηλα την αμηχανία της (και προφανώς δεν ήταν στις συνήθειές της ανάλογες συμπεριφορές!!!!!!!!!), ζητώντας μου με απίστευτη συστολή, κρυμμένη όχι πετυχημένα στη σιγανή φωνή της, ένα ευρώ προκειμένου να καταφέρει να πληρώσει το λογαριασμό της ΔΕΗ που κρατούσε στα χέρια της.
Ομολογώ ότι σοκαρίστηκα. Οφείλω να ομολογήσω πως πολλές φορές έχει τύχει να αντιμετωπίσω ανάλογα περιστατικά κυρίως από ανήμπορους ανθρώπους που επαιτούν καθώς έχουν πέσει θύματα εκμετάλλευσης.
Η εικόνα όμως δεν ήταν ίδια. Άνθρωποι που μέχρι πρότινος είχαν μιαν αξιοπρεπή ζωή οδηγούνται στην εξαθλίωση.
Το κίνημα «δεν πληρώνω» έγινε μόνιμη επωδός σε πολλά νοικοκυριά όχι από άποψη αλλά από αντικειμενική αδυναμία.
Σε πολλά σπίτια ακόμα και σε «καλές περιοχές» διακόπτεται η ΔΕΗ
Τα ενοικιαστήρια πληθαίνουν. Αναρωτιέμαι που πηγαίνουν αυτοί οι άνθρωποι αφού πληθαίνουν τα ενοικιαστήρια ακόμα και σε φθηνές περιοχές.
Σε πολλές πολυκατοικίες οι γενικές συνελεύσεις των ενοίκων αποφασίζουν να μην προχωρήσουν σε αγορά πετρελαίου καθώς αδυνατούν να πληρώσουν.
500.000 χιλιάδες νοικοκυριά , σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας , δεν έχουν κανένα εργαζόμενο
Το 25% των καταναλωτικών δανείων και το 12% των στεγαστικών δεν εξυπηρετούνται.
Καταστήματα και μικρές εταιρίες κλείνουν καθημερινά.
Ακάλυπτες επιταγές πάνε και έρχονται χωρίς καν σφραγίζονται καθώς ούτως ή άλλως δεν υπάρχει πιθανότητα να εξοφληθούν.
Δεν ξέρω που θα βγάλει αυτός ο κυκεώνας για όλους μας. Ο εφιάλτης μοιάζει πως δεν έχει τέλος. Απαντήσεις ρεαλιστικές δεν βλέπω να υπάρχουν.
Υπάρχει μόνο ο διάκριση των παραγωγικών και ανταγωνιστικών βόρειων απέναντι στους μη παραγωγικούς νότιους της Ευρώπης.
Και το πρόβλημα δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι πάνω από όλα ζήτημα αξιοπρέπειας. Μιας αξιοπρέπειας στην οποία έχουμε ίσα δικαιώματα όλοι.
«Έρχεται η ώρα που οι άνθρωποι πρέπει πραγματικά να ορθώσουν το ανάστημά τους και να πάρουν θέση» , δήλωσε ο γενικός γραμματέας της βρετανικής ένωσης συνδικάτων στην μεγαλειώδη απεργία των δυο εκατομμυρίων βρετανών δημοσίων υπαλλήλων πριν από λίγες ημέρες.
Δέσποινα Στόλη
Γραμματέας ΥΕΘΑ/ΓΕΣ/Ν.ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ
