Κρίση είναι:
- η τρομακτική ανισότητα: στην κατανομή του πλούτου, στην ιδιοκτησία, στην περιουσία, στο εισόδημα.
- οι απολύσεις εργαζομένων, η «εθελουσία» έξοδος, τα κίνητρα αποχώρησης, οι αναγκαστικές άδειες, το παρτ ταιμ, τα σταιητς, η εβδομάδα των 65 ωρών εργασίας, η ελαστική εργασία, η εβδομάδα των τριών ημερών εργασίας, οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί, η μαύρη ανασφάλιστη εργασία, η εργασία με το μπλοκάκι.
- τα λαϊκά συσσίτια, το φτωχό ταμείο κατά της φτώχειας, οι ουρές των ανέργων, αυτές των αστέγων, οι γωνιές των δρόμων με τους ζητιάνους, που πληθαίνουν.
Κρίση είναι:
- η χρεοκοπία των επιχειρήσεων, το ”outsursing” η μεταφορά επιχειρήσεων σε χώρες με χαμηλό εργατικό κόστος.
- η οδηγία Μπολκενστάιν, το σύμφωνο σταθερότητας, η ευρωσυνθήκη, τα ευρωομόλογα, «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» της Μέρκελ, η απογραφή του Αλογοσκούφη.
Κρίση είναι:
- η γενιά των 700 ευρώ.
- Το βιτριόλι στην Κωνσταντίνκα Κούνεβα και από πάνω τα κόμματα να της ζητούν να μπει στα ψηφοδέλτιά τους.
- Το ΕΣΥ του Αβραμόπουλου με τον «Άγιο Ανδρέα» στριμωγμένο μαζί με το πανεπιστημιακό στο Ρίο. Χρεοκόπησε μήπως το κρατικό σύστημα υγείας ή ακόμα;
Κρίση είναι:
- «οι λεροί αδιάβατοι δρόμοι με τα λαμπρά μεγάλα ονόματά τους», ο Διακονιάρης που ονειρεύεται καιρούς να γίνει λεωφόρος καταπίνοντας δεκαετίες και εκατομμύρια αλλά το μόνο που πετυχαίνει είναι γεμίζει τις μεγάλες τσέπες των εργολάβων, τα ΣΧΕΔΙΑ επί χάρτου της Ιονίας Οδού για τα οποία το κράτος νομοθέτησε να πληρώνουμε διόδια. Η Γέφυρα.
- τα άθλια παραπήγματα των προσφύγων - (πάντα ήταν άθλια τα παραπήγματα των προσφύγων ακόμα και πριν το ’22).
- να αξιολογούν την πιστοληπτική ικανότητα μιας χώρας διεθνείς «οίκοι αξιολόγησης» λίγο πριν οι ίδιοι καταρρεύσουν αλλά η χώρα να πληρώνει δισεκατομμύρια πανωτόκια.
Κρίση είναι:
- η πτώση του μέσου ποσοστού κέρδους κατά Μαρξ. Ο πληθωρισμός κεφαλαίου. Η σχετική και απόλυτη εξαθλίωση του προλεταριάτου.
- να τυπώνουν οι κεντρικές τράπεζες χαρτονόμισμα χωρίς αντίκρισμα και να το δίνουν σε τράπεζες και επιχειρήσεις για να συνεχίσουν να παράγουν εμπορεύματα που ο εργαζόμενος λαός δεν μπορεί να αγοράσει.
- Τα «δομημένα» ομόλογα, η λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων, το εφάπαξ και τα φάρμακα που δεν μπορούν να πάρουν οι συνταξιούχοι του δημοσίου.
Κρίση είναι:
- το παράδοξο: όσο πιο πολλές εμπορευματικές αξίες παράγουν οι εργαζόμενοι τόσο μεγαλύτερη ένδεια να βιώνουν. Κρίση είναι «η επιτυχία της σύγχρονης παραγωγής, η μεγάλη της αφθονία, να επιστρέφει στον παραγωγό ως αφθονία της αποστέρησης».
- που ξεχάσαμε να θεωρούμε ιδιώτες και idiot, όσους δεν ενδιαφέρονται και δεν παίρνουν θέση στα κοινά.
- το νέο ξεκλήρισμα της αγροτιάς με την κατάρρευση του αγροτικού εισοδήματος.
- να θέλει ο αγρότης ένα ντάτσουν πορτοκάλια για να πιει μια πορτοκαλάδα στο Σύνταγμα.
- η κλοπή του δημόσιου πλούτου και η μετατροπή του σε ατομική ιδιοκτησία.
Κρίση είναι:
- το σχολείο της αμάθειας.
- το ρεκόρ εγκληματικότητας το 2008 στην Ελλάδα. Ο πολλαπλασιασμός «εκπυρσοκροτήσεων» όπλων των δυνάμεων κρατικής καταστολής, οι «ζαρντινιέρες», οι εξοστρακισμένες σφαίρες.
- οι ασφυκτικά γεμάτες φυλακές με τις γρήγορες αποδράσεις.
- ο διαρκής «πόλεμος του οπίου» και αυτοί που πουλάνε την ηρωίνη. Η μαζική ψυχική εξαθλίωση, η υπογεννητικότητα, η άνθιση της βιομηχανίας του sex.
- οι μοναχοί-γιάπηδες και γκόλντεν μπόις ή χρυσά αγόρια του Αγίου Όρους, η Παναχαική του Κούγια.
Κρίση είναι:
- ο συνδυασμός κινδύνου και ευκαιρίας σύμφωνα με τους παλιούς κινέζους, η μαμή της νέας κοινωνίας ίσως.
Κρίση είναι, που αφήσαμε να ορίζουν τις ζωές μας οι ανέραστοι γραφειοκράτες.
Πάτρα, 07-03-2009 (ΠΆΝΤΑ ΕΠΊΚΑΙΡΟ)
Του Χρήστου Τσουκαλά
