Από τον Γιάννη Ζουγανέλη
Γιατί χάσαμε την κοινή μας γνώμη. Η κοινή γνώμη είναι η γνώμη των μίντια, που δεν είναι κοινή, είναι γνώμη συμφερόντων.
Γιατί αφήσαμε την εξουσία να ελέγξει την Παιδεία.
Γιατί έχουμε κοινωνική και πολιτική λύση.
Γιατί δεν θωρακιστήκαμε και οι εξουσιάζοντες σκότωσαν τις απόψεις των ανθρώπων.
Γιατί ανεχτήκαμε τους πολιτικούς να επαναλαμβάνονται, να μην παίρνουν καμία ευθύνη για το παρελθόν, να αγνοούν μονίμως το παρόν, να μιλάνε για...
το μέλλον με ένα μέλλον με «τίποτα» και να κάνουν τα ίδια και τα ίδια.
Γιατί δεν κάναμε τίποτα για την αλλαγή του πολιτικού μας συστήματος.
Γιατί μπήκαμε στα κόμματα, αφισοκολλήσαμε, κουνούσαμε κομματικές σημαίες κάτω από μπαλκόνια κατά εκατομμύρια, θέλαμε την ασφάλεια του Δημοσίου που μας υπονομεύει συνεχώς, να τρυπώσουμε κι εμείς μέσα και να εμποδίσουμε την ελευθερία μας.
Γιατί πιστέψαμε ότι τα κόμματα είναι προπύργια της Δημοκρατίας, ενώ εμποδίζουν τη λειτουργία της Δημοκρατίας. Τα κόμματα, είναι ομάδες συμφερόντων.
Γιατί δεν καταλάβαμε την κατάρρευση του καπιταλισμού, τον χρησιμοποιήσαμε για την ψευτο-ευδαιμονία.
Γιατί πιστέψαμε ότι με το life-style αγοράζονται όλα.
Γιατί συνεργαστήκαμε με τις τράπεζες και παράξαμε χρέος.
Όταν η Ανθρωπότητα εξαρτάται από την Οικονομία δεν προχωρά ο Πολιτισμός, οι Ιδέες, η Διαφορετικότητα.
Αγανακτήσαμε γιατί στη θέση των αξιών μπαίνουν τα συμφέροντα και η Οικονομία. Και έτσι, δεν αναπτύχθηκαν οι προσωπικότητες των ανθρώπων.
Αγανακτήσαμε γιατί μαζικοποιήσαμε την καθημερινότητα, την ιδεολογία, πιστέψαμε στα συνδικάτα, πιστέψαμε στην ανυπαρξία της ανθρώπινης υπόστασης καιχαραμιστήκαμε στις ποδοσφαιροποιημένες αντιπαραθέσεις, στην αγνωσία και στον ψευτοτσαμπουκά.
Αγανακτήσαμε γιατί αφήσαμε τα όνειρά μας, τη φαντασία μας, την έμπνευσή μας στο έλεος της τύχης.
Γιατί μολυνθήκαμε. Αφήσαμε την τύχη στα βρωμόχερα και τα βρώμικα μυαλά κάθε μορφής εξουσιαζόντων. Επιτρέψαμε τη «Δημοκρατικότητα» αντί της Δημοκρατίας. Χρησιμοποιήσαμε τη Δημοκρατία για να λέμε συνεχώς ψέματα, να μπαίνουμε στην πραγματικότητα και αποποιηθήκαμε την αλήθεια.
Επιβάλλεται να αναπτύξουμε τις προσωπικότητές μας. Να γίνουμε περισσότερο ανθρώπινοι, στο ναυάγιο αυτό να τολμήσουμε να πηδήξουμε στη θάλασσα και να βγούμε στη στεριά. Και να δημιουργήσουμε ένα νέο κόσμο. Να δώσουμε μάχες και έτσι να επιβεβαιώσουμε τους εαυτούς μας.
Να αποσπάσουμε από τη ζωή αυτό που μας ανήκει. Γιατί δε θα μας χαριστεί ποτέ. Να τραβήξουμε τα αυτιά και να φωνάξουμε δυνατά μέσα: «Αλλάξτε!» στους διανοούμενους, στους δημοσιογράφους, στην Αριστερά.
Η ζωή δε σταματάει ποτέ. Επιβάλλεται να βρεθούμε μεταξύ μας, να σκεφτούμε ελληνικά, να βρεθούμε με τους λαούς της Ευρώπης και κυρίως της Νότιας Ευρώπης και να αποδείξουμε ότι θα υπάρξουμε με αλληλεγγύη.
Να αποδεχτεί ο ένας την διαφορετικότητα του άλλου, να υπάρξει κατανόηση, να δημιουργήσουμε ομάδες προσωπικοτήτων για να κυριαρχήσει στη ζωή η ποίηση στην καθημερινότητα, οι μικρές επαναστάσεις που θα φέρουν την μεγάλη επανάσταση και την αληθινή αλλαγή.
