Toυ Νίκου Κοτζιά
Μέσα στη κρίση υπάρχουν δυνάμεις που κάνουν κέρδη. Πλουτίζουν με τη τοκογλυφία, τη λεηλάτηση του δημοσίου ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Τις πράξεις τους τις συνοδεύουν με την καθύβριση των εργαζομένων στο δημόσιο, καθώς και με την πτώχευση των επιχειρήσεών τους προκειμένου να αυξήσουν την ιδιωτική τους περιουσία, με την αξιοποίηση των διευκολύνσεων που ψηφίζει η κυβέρνηση ως προς τη φορολόγηση των κερδών και την πληρωμή των ασφαλιστικών ταμείων.
Μέσα στην κρίση κάποιοι έχουν στήσει πάρτι. Όλοι τους ανήκουν σε εκείνους που ευθύνονται για την πορεία της χώρας προς την κρίση. Σε εκείνους που δεν προέβλεψαν την έλευσή της. Που σήμερα θέλουν να ξεπλυθούν από τις αμαρτωλές πράξεις τους σε βάρος της χώρας. Θέλουν να μας τις φορτώσουν με εκφοβισμό, ηθικό και προπαγανδιστικό εκβιασμό, με συσκότιση της αλήθειας. Επέβαλαν μαζί με τον ξένο παράγοντα το μνημόνιο. Στο όνομα δε της εφαρμογής του τελευταίου, απαιτούν την ακόμα μεγαλύτερη επίθεση στα δικαιώματα των πολλών. Ζητούν μια άγρια ανακατανομή εισοδημάτων υπέρ τους καθώς και....
την φτηνή αγορά δημόσιας περιουσίας.
Προκειμένου να προωθήσουν οι δυνάμεις της λεηλασίας την πλεονεξία τους σε στιγμές κρίσης, έχουν διαμορφώσει ένα άτυπο κόμμα. Ένα κόμμα που το ονομάζω «κόμμα του μνημονίου και της πλεονεξίας» (ΚοΜνηΠ). Όσα κέρδη και αν κάνουν, δεν τους φτάνουν. Θέλουν και άλλα. Αυτή τους την κοινωνική αναλγησία την ονομάζουν «πολιτική που δεν μετρά το κόστος». Πολιτική, δηλαδή, που δεν λαμβάνει υπόψη της τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του πληθυσμού. Που στο όνομα μακρόχρονων συμφερόντων όλων μας, θα εξυπηρετεί εδώ και τώρα τα πιο στενά και εγωιστικά συμφέροντα.
Το ΚοΜνηΠ δεν είναι κόμμα με την έννοια ότι αποτελεί ένα οργανωμένο πολιτικό φορέα. Είναι κόμμα με την έννοια της «μερίδας». Είναι Κόμμα με την έννοια ότι εκφράζει ένα πολιτικό μέτωπο δυνάμεων διαπλοκής, άνομων συμφερόντων, συγκεκριμένων μέσων παραποίησης της ενημέρωσης. Δυνάμεων που σκούζουν για τα εκατό ευρώ της συνταξιούχου μητέρας και για τα κόλπα του μικροεπιχειρηματία, αλλά οι ίδιες παρανομούν από το βράδυ μέχρι το πρωί. Αυτό το κόμμα υπερασπίζεται μισθούς ύψους εκατομμυρίων ευρώ. Αποσιωπά τα κερδοφόρα σκάνδαλα καθώς και τις μεγάλες παραβιάσεις του νόμου, όπως εκείνου για τα καρτέλ. Ωρύεται για τον αντιδημοκρατισμό των διαδηλωτών και στηρίζει την ουσιαστική κατάργηση της λειτουργίας του δημοκρατικού συστήματος στη χώρα. Πίσω από δήθεν ευαισθησίες και συνέπεια κρύβει άμεσα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Το ΚοΜνηΠ είναι μια μειοψηφία στη χώρα. Άλλα είναι μια καλά οργανωμένη μειοψηφία. Δεν θέλει προς το παρόν να διαμορφωθεί με την παραδοσιακή έννοια ενός κόμματος. Εκείνο που θέλει είναι να έχει τους ανθρώπους του σε όλα τα κόμματα. Να εκφράζουν αυτοί τα συμφέροντά του. Το ενδιαφέρει ο έλεγχος και η πίεση πάνω στις κυβερνήσεις και τις ηγεσίες του πολιτικού συστήματος. Δεν έχει κανένα ενδοιασμό προκειμένου να προβάλλει και προωθήσει τα σκληρά συμφέροντα που εκπροσωπεί. Δεν έχει καμιά αναστολή να λασπώσει, υβρίσει, παραποιήσει. Ο Κ.Μαρξ το είχε περιγράψει. Είχε δείξει ότι τέτοιες δυνάμεις δεν κάνουν πίσω από τίποτα. Ότι αν χρειαστεί να βγάλουν 10% κέρδη θα πουν ψέματα. Αν χρειαστεί να βγάλουν 30% θα κάνουν ληστεία. Και για 80% θα εγκληματήσουν άμεσα.
Η Δημοκρατική Παράταξη δεν θα πρέπει να έχει καμιά αυταπάτη για το μέχρι που είναι ικανές να φτάσουν οι δυνάμεις του ΚοΜνηΠ. Θα πρέπει να πάψει να είναι πολυδιασπασμένη και να συγκροτήσει ένα κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο ενάντια στο κόμμα του μνημονίου και της πλεονεξίας. Να βάλει φραγμό στις απαιτήσεις και την πολιτική του.
