«Σταματήστε να σπαταλάτε χρήματα σε πολέμους, φορολογήστε τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους οικονομικά ισχυρούς και επενδύστε στην παιδεία και την υγεία. Μόνο έτσι θα βγούμε από την παγκόσμια οικονομική κρίση», υποστηρίζει, μιλώντας στην «Ε», ο Μπράιν Βέρντιν, καθηγητής Κοινωνιολογίας στην Τεχνική Σχολή του Μιλγουόκι στο Ουισκόνσιν των ΗΠΑ και μέλος της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών.
Ο κ. Βέρντιν είναι από τους πρωτεργάτες των μαζικών κινητοποιήσεων στο Μάντισον -πρωτεύουσα της Πολιτείας του Ουισκόνσιν- ενάντια στο νομοσχέδιο που προβλέπει περικοπές σε υγεία, παιδεία και δημόσιες υπηρεσίες για να μειωθεί το έλλειμμα «που δημιούργησαν κυβερνητικές πολιτικές», όπως υπογραμμίζει. Στις κινητοποιήσεις -που είχαν ως αποκορύφωμα την κατάληψη, για 17 μέρες, του Καπιτώλιου του Ουισκόνσιν- συμμετείχαν φοιτητές, εργαζόμενοι, αλλά και αγρότες με τα τρακτέρ τους!
Ο Αμερικανός καθηγητής, με μεξικανικές ρίζες, που συμμετείχε ενεργά και στο κίνημα ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ τον Μάη του '68, μαθητής τότε, υποστηρίζει ότι «δυστυχώς, 43 χρόνια μετά, παλεύουμε και πάλι ενάντια στον πόλεμο, στη Λιβύη αυτή τη φορά, σε φαινόμενα ρατσιστικής βίας που έχουν πάρει ανησυχητικές διαστάσεις σε Ευρώπη και ΗΠΑ, αλλά και στην επιχειρούμενη κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με πολυετείς αγώνες, την ίδια ώρα που μειώνεται σημαντικά η χρηματοδότηση για την παιδεία, την υγεία και την πρόνοια, ενώ επιχειρείται η ιδιωτικοποίησή τους».
Τι έφταιξε και αναγκαζόμαστε και σήμερα να παλεύουμε για να ξανακερδίσουμε όσα κατακτήσαμε τότε;
«Η κυριαρχία στις ΗΠΑ, την Ευρώπη αλλά και σε όλον τον λεγόμενο προηγμένο κόσμο του καπιταλισμού και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Στην ουσία μάς κυβερνούν οι τράπεζες και οι πολυεθνικές εταιρείες. Η απελευθέρωση της αγοράς, χωρίς κανέναν έλεγχο, αποδυνάμωσε τόσο πολύ το κράτος, που το μετέτρεψε όχι μόνο σε απλό παρατηρητή αλλά και δέσμιο των επιταγών την αγοράς, βυθίζοντας στη φτώχεια και την ανέχεια τόσο τους χαμηλόμισθους όσο και τους ανθρώπους με μεσαία εισοδήματα».
Γιατί επιλέχτηκαν τότε τέτοιες πολιτικές;
«Γιατί οι εκλεγμένες κυβερνήσεις εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των πολυεθνικών εταιρειών και μεγάλων επιχειρήσεων, αφού αυτές χρηματοδοτούν τις προεκλογικές εκστρατείες τους, το ένα χέρι νίβει το άλλο, εις βάρος της πλειονότητας. Ακόμα και στην εκπαίδευση έχουν ρίξει τα πλοκάμια τους: η πανίσχυρη οικονομική ελίτ στις ΗΠΑ χρηματοδοτεί τις οικονομικές σχολές πανεπιστημίων με την προϋπόθεση να διαλέξει τόσο τους καθηγητές όσο και τη διδακτέα ύλη. Ούτε στην ουσία άλλαξε τίποτα στις ΗΠΑ με τον Ομπάμα, υποσχέθηκε τον ουρανό με τ' άστρα και έκανε μόνο κάποιες μεταρρυθμίσεις, θα μπορούσε να κάνει πολύ περισσότερα και να πάρει δραστικότερα μέτρα».
Γιατί, όμως, τα κόμματα της Αριστεράς δεν πείθουν και συνεχώς εκλέγονται κυβερνήσεις που δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της πλειονότητας;
«Για δεκαετίες υπήρξε συστηματική προπαγάνδα ότι τα κόμματα της Αριστεράς, το κόμμα των Πρασίνων, είναι αντιπατριωτικά και είναι υπέρμαχοι των ιδεών του κομμουνισμού, σε συνδυασμό με το ότι δεν τους δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να εκφράσουν τις πολιτικές τους θέσεις, η προβολή τους στα ΜΜΕ υπήρξε πάντα περιορισμένη, ενώ οι θέσεις τους σχεδόν πάντα διαστρεβλώνονταν, δημιουργώντας σύγχυση στους πολίτες. Είναι καιρός να ξεσηκωθούμε όλοι, όπως εμείς στο Ουισκόνσιν».
Αναφέρεστε στις μαζικές διαδηλώσεις και στην κατάληψη στο Καπιτώλιο ενάντια στο νομοσχέδιο που προβλέπει περικοπές σε υγεία - παιδεία - πρόνοια;
«Δεν βγήκαμε μόνο στους δρόμους και καταλάβαμε το Καπιτώλιο, αλλά θα κινηθούμε δικαστικά ενάντια στο νομοσχέδιο, ενώ στις 30 Νοεμβρίου θα ξεκινήσουμε να συγκεντρώνουμε υπογραφές που θα ζητάμε την απομάκρυνση του κυβερνήτη του Ουισκόνσιν· αν συγκεντρώσουμε από 540.000 και πάνω θα γίνουν πρόωρες εκλογές για κυβερνήτη. Ηδη έχουμε συγκεντρώσει 120.000 υπογραφές ζητώντας την απομάκρυνση των 6 γερουσιαστών -όλοι τους Ρεμπουμπλικανοί- που εκλέγονται στο Ουισκόνσιν και ψήφισαν υπέρ του νομοσχεδίου. Το έλλειμμα στην πολιτεία μας, σε άλλες πολιτείες, αλλά και γενικότερα η οικονομική κρίση στις ΗΠΑ και όχι μόνο, δημιουργήθηκε από τα τεράστια ποσά από τους πολέμους στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και βέβαια από την ελάχιστη -σε σύγκριση με τα κέρδη τους- φορολογία που πληρώνουν οι μεγάλες επιχειρήσεις, οι πολυεθνικές και οι οικονομικά ισχυροί». *
