Της Δέσποινας Στόλη
Η σημερινή βαθιά και παρατεταμένη κρίση, είναι αναμφισβήτητα η κρίση της καπιταλιστικής οικονομίας που συνθλίβεται τώρα πια από την παντοδυναμία και κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Η απόλυτη αντίφαση και ο επικίνδυνος αυτός παραλογισμός , τον οποίο αντιλαμβάνεται πλέον τόσο καθαρά ο κάθε πολίτης, ξετυλίγεται μπροστά μας.
Από τη μια υπάρχει η υπερσυσώρευση κερδών για την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου και από την άλλη η κλιμακούμενη ένταση της εκμετάλευσης των εργαζομένων.
Η συνέχεια γνωστή. Το εισόδημα συρρικνώνεται και αναλογικά μειώνεται η ζήτηση , με άμεσες επιπτώσεις στην κερδοφορία των επιχειρήσεων και κυρίαρχα στη μεσαία τάξη.
Θυσιάζονται οι φτωχοί, που γίνονται φτωχότεροι καθώς σε συνθήκες κρίσης είναι αυτοί οι οποίοι στο όνομα της αμφιλεγόμενης πια ανταγωνιστικότητας , μπαίνουν δήθεν μπροστά για να λειτουργήσει καλύτερα η αγορά.
Ποια αγορά!!!!! Η αγορά του αλόγιστου και ανεξέλεγκτα αμοραλιστικού πλουτισμού των λίγων.?
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας 3 εκατομμύρια πολίτες της χώρας μας ζούν κάτω από τα όρια της φτώχιας με εισόδημα 7.178 ευρώ το άτομο το έτος ή 15.073 ευρώ για τετραμελή οικογένεια.
Τα συγκλονιστικά αυτά στοιχεία αφορούν το 2009. Μπορεί κάποιος να φανταστεί σε ποια επίπεδα βρίσκονται σήμερα μετά την επιδρομή που έγινε στα εισοδήματα των εργαζομένων και την επιβολή νέων αβάσταχτων φόρων.
Από πρόσφατη έρευνα του ΙΜΕ-ΓΣΕΒΕ προέκυψε πως 7 στα δέκα νοικοκυριά αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσκολίες για την κάλυψη των αναγκών τους.
Και μέσα σε αυτό το κλίμα καταρρέει συστηματικά και το προστατευτικό πλέγμα της εργασίας που δομήθηκε κάτω από μεγάλους αγώνες των εργαζομένων.
Ανεργία, απολύσεις, εργασιακή εφεδρεία, μερική απασχόληση, αποσάθρωση συλλογικών διαπραγματεύσεων, γκρέμισμα αναχωμάτων υπέρ των εργαζομένων, ερωτηματικά για τη διατήρηση αξιοπρεπών όρων εργασίας και διαβίωσης.
Ασφαλώς και το γκρέμισμα του προστατευτικού πλέγματος δεν συντελέστηκε σε μια νύχτα.
Όταν εκδηλώθηκε η δημοσιονομική κρίση είχε ήδη καλλιεργηθεί το έδαφος για νέες μορφές απασχόλησης με στόχο πάντα την προσαρμογή στο νέο διεθνή καταμερισμό εργασίας, σε νέες πλέον εργασιακές σχέσεις με δυνατούς μηχανισμούς αποδόμισης κάθε μέτρου εργασιακής προστασίας. Αυτές οι αλλαγές δημιουργήθηκαν και θεσμοθετήθηκαν σταδιακά από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες και παρουσιάζονται τόσο προκλητικά σήμερα ως φυσιολογικές.
Οι εργαζόμενοι πλέον βρίσκονται ανυπεράσπιστοι στις αγορές-κράτη.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις το 2012 πρόκειται να αποτελέσει την χειρότερη χρονιά για τις εργασιακές συνθήκες από τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.
Η οικονομία βρίσκεται σε διαρκή ύφεση, η ανεργία σε επίπεδο ρεκόρ , οι συνεχώς και άδικα μειωμένες αποδοχές των εργαζομένων , σε συνδυασμό με την εργασιακή ανασφάλεια ή την απειλούμενη σταθερότητά της συνιστούν ένα εκρηκτικό μίγμα με απρόβλεπτες συνέπειες για την κοινωνία.
Η κατάσταση αυτή δεν έχει βραχυπρόθεσμα συνέπειες μόνο στους εργαζόμενους αλλά απειλεί όλο το πολιτικό σύστημα και μακροπρόθεσμα την κοινωνία. Αποτελεί παράγοντα αποσταθεροποίησης . Δίνει τη δυνατότητα της δημιουργίας του λεγόμενου αστάθμητου παράγοντα που όταν ενεργοποιηθεί κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τα αποτελέσματα του.
Θα φανεί λοιπόν κατά πόσο η κατάσταση είναι αναστρέψιμη.
Οφείλουμε να είμαστε σε εγρήγορση και συνεχή δράση με αμείωτη αγωνιστική διάθεση. Δεν έχουμε άλλο δρόμο.
Δέσποινα Στόλη
Γραμματέας Σωμ. ΥΕΘΑ ΓΕΣ Ν. Θεσ/νίκης
