του Ν. Γεωργακάκη
Να αποτρέψουμε τις ιδιωτικοποιήσεις, να υπερασπιστούμε την κοινωνική, αναπτυξιακή λειτουργία του δημόσιου τομέα.
Σε όλες τις περιπτώσεις που η κυβέρνηση θέλει να περάσει την πολιτική του Μνημονίου, τις ιδιωτικοποιήσεις, κατεδάφιση εργασιακών σχέσεων κλπ, αναβαθμίζει την ιδεολογική επίθεση, ενισχυόμενη και από κάθε λογής «πρόθυμους» (πχ ΣΕΒ), τη διατεταγμένη δημοσιογραφία που αναπαράγει επιλεγμένα στοιχεία, ακόμη και χυδαίες μεθόδους για να προωθήσει τους στόχους της κυβέρνησης.
Η επίθεση στο Δημόσιο τομέα σήμερα έχει δύο κατευθύνσεις. Η πρώτη είναι οι ιδιωτικοποιήσεις γιατί δεν πρέπει να υπάρχει τίποτε δημόσιο, πρέπει τα πάντα να πάνε σε ισχυρά μονοπώλια. Η δεύτερη ενάντια στα συνδικάτα στο δημόσιο τομέα, γιατί αυτά εμφανίζουν σημαντικότερες αντιστάσεις και χαλάνε τη «σούπα» της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση, έχοντας εκμηδενίσει σχεδόν και στη χώρα μας, το συνδικαλισμό στον ιδιωτικό τομέα, έχει βάλει πλώρη να καθυποτάξει και τις αντιδράσεις στον δημόσιο τομέα. Τον τελευταίο χρόνο, η κυβέρνηση προώθησε την ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής, την ιδιωτικοποίηση σε ΟΛΠ, την επίθεση στους εργαζόμενους των ΕΛΠΕ, την επίθεση σε εργαζόμενους στα ΕΛΠΕ, ΙΓΜΕ κ.α.
Στη ιδιωτικοποιήσεις σειρά έχει πάρει σήμερα η ΔΕΗ που μέχρι πριν λίγο ορκιζόταν ότι δεν θα ιδιωτικοποιήσει κάτω του 51%. Σαν συνέπεια και με δεδομένη την αντίθεση της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, η Τρόϊκα έχει δώσει κατεύθυνση να συντριβεί η ΓΕΝΟΠ και μένει να δούμε πως θα εξελιχτεί η αντιπαράθεση κυβέρνησης ΓΕΝΟΠ.
Ο Δημόσιος τομέας και τα συνδικάτα του είναι στο στόχαστρο κυβερνήσεων και Κεφαλαίου και σήμερα ειδικότερα η ΓΕΝΟΠ όπως παλιότερα οι εργαζόμενοι της Ολυμπιακής και πρόσφατα οι εργαζόμενοι των ΕΛΠΕ. Γιατί άραγε;
Συνδικαλιστική πυκνότητα
Στο 1ο τεύχος του Economist του 2011 παρουσιάζεται μια έκθεση για το συνδικαλιστικό κίνημα διεθνώς, με αναφορά στην πυκνότητα των συνδικάτων. Με τα στοιχεία που παρατίθενται φαίνεται, ότι, στις ΗΠΑ η πυκνότητα των συνδικάτων του ιδιωτικού τομέα, δηλαδή η αναλογία των εργατών που ανήκουν στα συνδικάτα, έχει πέσει από 23% το 1979 σε 7% σήμερα. Στη Μ.Βρεττανία έχει ελαττωθεί από 44% σε 15% και συνολικά σε ΟΟΣΑ λιγότερο από 20% των εργατών ανήκουν σε συνδικάτα.
Αντίθετα, έχουμε μία διαφορετική εξέλιξη στον δημόσιο τομέα (πχ η πυκνότητα στα συνδικάτα στις ΗΠΑ έχει αυξηθεί από 21% σε 36% και στον Καναδικό δημόσιο τομέα, από 12% το 1960 σε περισσότερο από 70%).
-Συνδικαλισμένοι εργάτες στις ΗΠΑ (% συνολικής εργατικής δύναμης)
Πηγή: Γραφείο Εργατικής Στατιστικής.
Γενικά, δηλαδή, οι συνδικαλισμένοι στον ιδιωτικό τομέα έχουν μειωθεί δραματικά, ενώ στον δημόσιο τομέα έχουμε ικανοποιητικά επίπεδα συνδικαλισμένων.
Έχει, όμως, σημασία να επισημανθεί, ότι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, λόγω του μεγαλύτερου βαθμού συνδικαλιστικής συμμετοχής, έχουν πετύχει ψηλότερες αμοιβές από τους συναδέλφους τους στον ιδιωτικό τομέα(κατά μέσο όρο ένα τρίτο) μεγαλύτερη προστασία ώστε να μην απολύονται, ψηλότερα επιδόματα, επιβάλλουν αύξηση των δαπανών σαν ποσοστό του ΑΕΠ, προσλήψεων, μπορούν να διεξάγουν πιο εύκολα αγώνες κ.α.
Αυτά προφανώς δεν αρέσουν καθόλου στην ολιγαρχία στο σημερινή μορφή κοινωνικοοικονομικού μοντέλου. Με βάση λοιπόν την ανάλυση που παρουσιάζεται –φυσικά με διαφορές από χώρα σε χώρα- το γενικό συμπέρασμα του κειμένου αυτού του Economist όπως θα το διατύπωνε κάποιος τηλεγραφικά είναι: “Εχθρός είναι ο Δημόσιος τομέας και τα συνδικάτα του”
Σήμερα στην επικαιρότητα η ΔΕΗ και η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Η θέση της Αριστεράς.
Λόγω και της ισχυρής πίεσης της Τρόϊκας, η κυβέρνηση έχει βάλει σήμερα στο στόχαστρο τη ΔΕΗ που αποτελεί ένα σημαντικότατο φιλέτο από αυτά που έχουν μείνει ακόμη στον έλεγχο του δημοσίου. και αποφάσισε οριστικά να την ιδιωτικοποιήσει (πρώτο βήμα η μείωση της συμμετοχής Δημοσίου από 51% σε 34%), αλλά και το συνδικάτο του χώρου
Επειδή έχει γίνει πολύς λόγος για προνόμια, για golden boys, για παρακμιακά φαινόμενα στη ΔΕΗ αποσαφηνίζουμε τη θέση μας. Τα όποια τυχόν παρακμιακά φαινόμενα, όσα βεβαίως αποδειχθούν, τα καταδικάζουμε, έχοντας βεβαίως πλήρη επίγνωση ότι το σημερινό κυβερνών κόμμα πήγαινε αγκαλιά με τον πρώην Πρόεδρο της ΓΕΝΟΠ όταν ήταν να προωθηθεί η μετοχοποίηση της ΔΕΗ και έδινε δικαιώματα συνδιοίκησης όταν την συνέφερε. Όπως τονίζει η ΓΕΝΟΠ τις όποιες παροχές τις έχουν υπογράψει οι κυβερνήσεις και του ΠΑΣΟΚ. Για ποιο λόγο έχουμε λοιπόν τέτοιο πόλεμο σήμερα στη ΓΕΝΟΠ;
Έχοντας κάθετη εναντίωση στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, έχοντας σαφή εικόνα ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων της ΔΕΗ δεν είναι προνομιούχοι –αν και σε καλύτερη θέση από εκείνους στον ιδιωτικό τομέα- συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα που έχουν ξεκινήσει όχι μόνο για να μην ιδιωτικοποιηθεί παραπέρα η ΔΕΗ αλλά και για την αναπτυξιακή και κοινωνική(πχ τιμολόγια) συνεισφορά της. Θα συμβάλλουμε όσο είναι δυνατό στην επιτυχία του αγώνα τους.
Δεν στηρίζουμε ούτε τα golden boys ούτε τους αυλικούς των διοικήσεων στις Δημόσιες Επιχειρήσεις.
Στηρίζουμε όμως τους αγώνες της ΓΕΝΟΠ ενάντια στα απαράδεκτα σχέδια ιδιωτικοποίησης, παράδοσης γενικότερα του ενεργειακού τομέα σε ιδιώτες. Θα συμβάλλουμε όσο γίνεται για να δημιουργηθεί ένα ευρύτερο μέτωπο των εργαζομένων στον ενεργειακό τομέα, να υπάρξει αλληλεγγύη ανάμεσα στους εργαζόμενους δημόσιου και ιδιωτικού τομέα,.
Πρέπει με κάθε τρόπο να αποτραπεί η πολιτική του «διαίρει και βασίλευε». Να αποτραπεί η επίθεση στα συνδικάτα του Δημόσιου Τομέα.
Ίδιες συκοφαντίες είδαμε προ ημερών με ΕΛΠΕ, παλιότερα στην Ολυμπιακή και το ίδιο θα έχουμε και με κάθε άλλο αγώνα στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Είμαστε αλληλέγγυοι χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υιοθετούμε τα όποια αρνητικά ή εκφυλιστικά έχουν υπάρξει ή υφίστανται ακόμη.
Σήμερα κρίνουμε αναγκαία την αλληλεγγύη στα συνδικάτα είτε του στενού(πχ ΑΔΕΔΥ, ΟΛΜΕ, νοσοκομειακοί γιατροί κλπ) είτε του ευρύτερου δημόσιου τομέα (ΓΕΝΟΠ, κλπ) που αντιπαλεύουν την πολιτική του Μνημονίου γιατί ο αγώνας τους υπηρετεί συνολικά την εργατική τάξη αλλά και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα.
tvxs
