της Δέσποινας Στόλη
Όταν η κοινωνία βιώνει με τον πιο
συστηματικό τρόπο την επιβολή όρων από ξένες δυνάμεις, ταπεινώνεται και σε
συνδυασμό με την αναποτελεσματικότητα του κράτους και τη διαφθορά, οδηγείται στην
εξαθλίωση.
Άνετα κατανοεί κάποιος, στηριζόμενος
στο παραπάνω ιστορικό δίδαγμα την οικονομική και κοινωνική τραγωδία που έφεραν
στην πατρίδα μας τα μνημόνια, οδηγώντας την σε ανθρωπιστική κρίση.
Μέσα
στην κλιμακούμενη κρίση, γίνονται όλο και συχνότερα παραλληλισμοί της σημερινής
Ελλάδας με τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Αρκετοί
πολιτικοί και αναλυτές κάνουν αναφορά στη δραματική αυτή περίοδο της Γερμανίας
του μεσοπολέμου, καθένας με βάση το δικό του πολιτικό και οικονομικό γνώμονα,
υιοθετεί ή όχι τις οικονομικές πρακτικές που εφαρμόστηκαν τότε και είχαν σαν
αποτέλεσμα την κατάρρευση της δημοκρατίας και την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία
το 1933.
Χαρακτηριστικά εκείνης της εποχής στη Γερμανία είναι αφενός η
εθνική προσβολή που νιώθουν οι πολίτες της εξαιτίας των όρων της
Συνθήκης των Βερσαλλιών και αφετέρου η
δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας με
ένα τεράστιο πληθωρισμό δημιούργημα της επιλογής της να τροφοδοτεί τον πόλεμο καθώς ήλπιζε πως θα καταφέρει στο τέλος να
μεταφέρει το κόστος στους ηττημένους.!!!
Οι πολίτες βιώνουν δύσκολές οικονομικές
συνθήκες που επιδεινώνονται από επιλογές για άνιση κατανομή των εισοδημάτων και
κοινωνικές αδικίες όπως παραδειγματικά αναφέρεται η εύνοια του τότε καγκελάριου
Μπρίνιγκ στον αγροτικό κόσμο εις βάρος των εργατών και των κρατικών υπαλλήλων
που εξαθλιώνονται.
Έγιναν αρχικά προσπάθειες για αποτροπή και εκτόνωση των κοινωνικών
εντάσεων με σημαντικές μισθολογικές αυξήσεις , ωστόσο η κατάσταση δεν ελέγχθηκε
και το οικονομικό κραχ του 1929 επέτεινε την δύσκολη κατάσταση και έφερε
ακραίες δυνάμεις στην εξουσία.
Δεν στερούνται βάσης λοιπόν , ως ένα
σημείο πάντοτε, οι συνειρμοί που γίνονται με τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
Όπως
οι πολίτες της χώρας μας, που νιώθουν ταπεινωμένοι από τη εξωτερική
παρέμβαση και έχουν απαξιώσει (όχι αναίτια) το πολιτικό σύστημα (κυρίαρχα τον
δικομματισμό) καθώς η
αναποτελεσματικότητά τους και τα φαινόμενα διαφθοράς είναι προφανή και
ταυτόχρονα η αιτία της δικής τους εξαθλίωσης.
Η λαϊκή οργή
εκφράζεται απέναντι στη βία του πολιτικού συστήματος που αφήνει
καρκινοπαθείς χωρίς φάρμακα, οδηγεί στην
εξαθλίωση χιλιάδων ανθρώπων , δεν τιμωρεί
πολιτικούς που καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα, και συγκαλύπτει
ανάλογες πράξεις.
Η έλλειψη ελπίδας και προσανατολισμού, η
φτωχοποίηση, η έλλειψη επιλογών μοιραία οδηγούν την κοινωνία σε ακραίες
επιλογές.
Φαινόμενα αυτού του είδους
πληθαίνουν και προβληματίζουν όχι μόνο το σύστημα αλλά και κάθε υπεύθυνο
πολίτη.
Ωστόσο η Δημοκρατία στην Ελλάδα θα
αντέξει. Οι πολίτες μέσα από την έκφραση
ακραίων συμπεριφορών θα ωριμάσουν πολιτικά και θα διεκδικήσουν ένα
καλύτερο μέλλον.
Η
δύναμη είναι στα χέρια μας.
