Η προσφυγή στις εργολαβίες δεν φαίνεται να στηρίζεται πάντοτε στην αναζήτηση του μειωμένου εργασιακού κόστους, όπως προκύπτει για ορισμένους οργανισμούς του δημοσίου που στρέφονται σε αυτές καταβάλλοντας υψηλότερα κόστη σε εργολαβίες συγκριτικά με την ένταξη προσωπικού στο μισθολόγιό τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις φαίνεται ότι η ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων και η εξυπηρέτηση φίλων εργολάβων όχι μόνο βλάπτει οικονομικά το δημόσιο, αλλά ευνοεί την υψηλή και παράνομη κερδοφορία των εργολάβων που αυθαιρετούν απέναντι στο προσωπικό που απασχολούν στερώντας περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας από μόνιμο προσωπικό.
Από τη στιγμή που ο καθαρισμός, κυρίως των δημόσιων χώρων, είναι συνδεδεμένος με την δημόσια υγεία και το δημόσιο συμφέρον, η χαμηλή ποιότητα υπηρεσιών, που εύλογα συνεπάγεται η φθηνή και χαμηλά αμειβόμενη εργασία οδηγεί σε πολλαπλές αρνητικές κοινωνικές συνέπειες για τους εργαζόμενους και τους χρήστες των συγκεκριμένων υπηρεσιών.
