Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος για τα ωραία και μεγάλα έργα η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα ενθάρρυνσι κ' επιτυχία να σε αρνείται· να σ' εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις(η μέρα που αφέθηκες κ' ενδίδεις),και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,και πιαίνεις στον μονάρχην Αρταξέρξη που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,και σε προσφέρει σατραπείες, και τέτοια.Και συ τα δέχεσαι με απελπισίααυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις. Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι' άλλα κλαίει·τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,τα δύσκολα και τ' ανεκτίμητα Εύγε·την Αγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.Αυτά πού θα στα δώσει ο Αρταξέρξης,αυτά πού θα τα βρείς στη σατραπεία·και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
