Η Κυβέρνηση με το πλαίσιο «διαλόγου για ένα νέο μισθολόγιο» από τη δημιουργική ή κρυφή λογιστική μεταπήδησε στην «κατασκευαστική αριθμητική» αφού:
α) Εμφανίζει να «αυξήθηκαν» οι μισθοί από το 2001 έως το 2009 κατά 80% όταν η συμμετοχή των μισθών στις πρωτογενείς δαπάνες από το 38,6% το 2001 – σύμφωνα με τους δικούς της πίνακες – ανέρχεται στο 31,4% το 2009 και στο 30,5% το 2010. Όλη τη δεκαετία οι μισθοί παραμένουν σταθεροί ως ποσοστό του ΑΕΠ : 6,9 – 7% και ο ρυθμός αύξησης έχει μεταβληθεί στο
β) Εμφανίζει επιλεκτικά και σκόπιμα από τη μία υψηλές αμοιβές σε ορισμένα Υπουργεία (που ήταν γνωστά τα υψηλά επιδόματα) ενώ από την άλλη ενοχοποιεί για το 80% του συνολικού μισθολογικού κόστους (στο οποίο εκτός των μισθών ή των επιδομάτων συμμετέχουν πάσης φύσεως αποζημιώσεις ή πάσης φύσεως αμοιβές Συμβούλων, παροχής έργου κλπ) τέσσερα Υπουργεία: Παιδείας, Υγείας, Εθνικής Άμυνας, Προστασίας του Πολίτη. Ουδόλως τυχαία αφού οι «μεταρρυθμίσεις» στην παιδεία και την υγεία, το ψαλίδι έχει ήδη ανοίξει. Συνεπώς η κατασκευή και παρουσίαση των στοιχείων πρέπει να εξυπηρετεί μια διπλή διάσταση πολλαπλής διαίρεσης : ανάμεσα στους δημοσίους υπαλλήλους και μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων και άλλων κοινωνικών ομάδων.
γ) Εμφανίζει την Ελλάδα να έχει τη μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση στους μισθούς σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες με : την απόκρυψη του γεγονότος ότι η ονομαστική απόκλιση στις μέσες αποδοχές από τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης είναι στο 48% (με υψηλό πληθωρισμό στη χώρα μας), της αντίφασης αυτών των στοιχείων με τους άλλους πίνακες που δημοσιοποίησε και βέβαια με τη σημείωση στα ψιλά γράμματα : Λόγω διαφορών με άλλες πηγές σχετικά με τον ορισμό του Δημόσιου Τομέα, τα νούμερα για τη Γερμανία, Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα πρέπει να χρησιμοποιούνται με επιφύλαξη. Ομολογούμε ότι αναγνωρίζουμε το τακτ.
δ) Εμφανίζει την ανυπαρξία επεξεργασίας και σχεδίου για το «νέο μισθολόγιο» που προτείνει – προς το παρόν – και αποκρύπτει την κατεύθυνση των επιλογών της με τη μεθοδολογία των «ερωτημάτων για διάλογο» ως να καλεί την Α.Δ.Ε.Δ.Υ. «σε διαδικασία συνέντευξης » όταν έχει ήδη τους υπότιτλους στο άρθρο και θέλει να ισορροπήσει τον τίτλο με το περιεχόμενο της μισθολογικής αλλά και συνολικής απαξίωσης των δημοσίων υπαλλήλων, της αναγκαιότητας και του ρόλου της Δημόσιας Διοίκησης, για να κρατήσει τους εργαζόμενους σε σκόπιμη σύγχυση.
