Όπου βρεθείς κι όπου σταθείς ακούς τις λέξεις «ύφεση», «χρεωκοπία», «χαράτσι», «ανεργία», «απεργία», «ακρίβεια». Όλα αυτά μέσα σε ένα κλίμα φόβου και, κυρίως, πανικού. Δυστυχώς, ο πανικός είναι η κατάληξη μιας πολιτικής δεκαετιών -κυρίως των μεταπολιτευτικών-, που χαρακτηρίζονται από την απόκρυψη της αλήθειας εκ μέρους των εκάστοτε κυβερνώντων και την υποκριτική στάση των κυβερνωμένων.
Υποδυθήκαμε άριστα τους πλουσίους και τώρα που πρέπει να πληρώσουμε από αυτά που δεν έχουμε και που, ουσιαστικά, ποτέ δεν είχαμε, ήρθε η ώρα... της κρίσης. Ή θα αποδεχθούμε τη θέση μας και θα προσπαθήσουμε να την αναστρέψουμε ή θα αφεθούμε στον πανικό. Δηλαδή, στο αδιέξοδο και, τελικά, στην καταστροφή.Πώς καταφέραμε τα 37 χρόνια της Μεταπολίτευσης, τα μόνα τόσο δημοκρατικά και πραγματικά ελεύθερα από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, να τα γιορτάζουμε μέσα σε τέτοια κατάντια είναι προς διερεύνηση των ιστορικών, ας ελπίσουμε όχι των ψυχιάτρων. Απεδείχθη ότι είμαστε και παραμένουμε ανώριμοι. Και οι κυβερνώντες που αρνήθηκαν την αλήθεια και οι ψηφοφόροι που αρέσκονται στα συνθήματα και τις ψευτοδημοκρατικές φλυαρίες.Έχουμε χρόνο γιατί έχουμε ισχυρό παρελθόν, ηρωικό και λεβέντικο. Ας το θυμηθούμε για να έχουμε και μέλλον
