Υπάρχουν διάφοροι κοινοί τόποι ηθικολογικού περιεχομένου, οι οποίοι κυριαρχούν όλο και περισσότερο στον πολιτικό λόγο, και με βρίσκουν εντελώς αντίθετο. Για παράδειγμα, ότι «φταίμε όλοι», που οδηγεί σε μια ηθικολογική συνενοχή. Επίσης, «να σηκώσουμε τα μανίκια, να ανασκουμπωθούμε και να εργαστούμε!». Ποιοι; Οι άνεργοι; Οι συνταξιούχοι; Οι περιθωριοποιημένοι και «μη απασχολήσιμοι»; Οι αγρότες που βγάζουν γάλα και το χύνουν, επειδή δεν έχουν τι να το κάνουν; Ακόμα, ότι «οι Έλληνες είναι τεμπέληδες, απατεώνες, φοροκλέφτες». Αυτά δεν είναι απλώς χυδαία, είναι υποβολιμαία, από δύο απόψεις. Αφενός, αποσπούν την προσοχή από τις πραγματικές πολιτικές ευθύνες που υπάρχουν. Αφετέρου, ως συνυπεύθυνοι πρέπει να υποστούμε συλλογικά τις ευθύνες και να πληρώσουμε τον λογαριασμό. Αυτό είναι μια πρόσκληση για συναποδοχή οποιονδήποτε μέτρων, κάτι που θεωρώ και πολιτικά διαβλητό και ηθικά απαράδεκτο. Φοροδιαφεύγουν όλοι, και βάζουμε τη φοροδιαφυγή του Βουλγαράκη στον ίδιο τορβά με τη φοροδιαφυγή του υδραυλικού. Δεν είναι δυνατόν!Κων. Τσουκαλάς
