Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Η ιστορία των δανείων του ελληνικού κράτους είναι κατ’ εξοχήν... πονεμένη. Όσοι αυτή την περίοδο ασχολούνται με αυτό το θέμα θα έχουν διαβάσει:
Το πρώτο δάνειο που πήρε η Ελλάδα από την Αγγλία το 1824 ήταν αξίας 800.000 λιρών. Στα χέρια των Ελλήνων έφτασαν μόνο... 308.000 και εφόδια αξίας 11.900.
Το δεύτερο δάνειο, το 1825, ήταν αξίας 2.000.000 λιρών. Απ’ αυτά οι Έλληνες παρέλαβαν μόνο 1.100.000. Έναντι προηγούμενων δανείων παρακρατήθηκαν 529.000. Τα υπόλοιπα φαγώθηκαν σε τόκους, μεσιτικά και διάφορα άλλα... έξοδα.
Από το 1879 μέχρι και το 1893 συνομολογήθηκαν εννέα δάνεια (τα οκτώ επί Τρικούπη) ύψους 643 εκατ. χρυσών φράγκων. Από αυτά εισπράχθηκαν μόνο 463, εκ των οποίων τα 455 πήγαν σε τοκοχρεολύσια.
Αυτά που συµβαίνουν στις μέρες μας οι επιμελείς αναγνώστες του «Π» τα ξέρετε. Υποτίθεται ότι, για να αποφύγουμε μια επίσημη πτώχευση, η τρόικα (Ε.Ε., ΕΚΤ και ΔΝΤ) μας κρατά εκτός αγορών με το δάνειο των 110 δισ. ευρώ, ενώ είμαστε έτοιμοι για νέο δανεισμό από τις ίδιες πηγές.
Ενδεικτική των συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί για τη χώρα μας είναι η συμφωνία που έκανε η Ελλάδα με τη Φινλανδία, η οποία εξ αρχής ζητούσε περαιτέρω εγγυήσεις. Τι λέει η συμφωνία αυτή;
Ότι η Ελλάδα θα καταθέσει, σε κρατικό λογαριασμό της Φινλανδίας, το φινλανδικό μερίδιο δανείου (1 δισ. ευρώ), το οποίο θα τοκίζεται με περίπου 4%, ενώ τα χρήματα θα επενδυθούν σε ομόλογα αξιολόγησης «ΑΑΑ».
Δηλαδή, όσα θα μας δανείσουν οι Φινλανδοί θα τους τα ξαναδανείσουμε εμείς για να τα επενδύσουν με... ασφάλεια. Εκτός από τη γελοιοποίηση της όλης διαδικασίας, εκτός του ότι μένει να διευκρινιστεί αν αυτό το μοντέλο θα συμπεριλάβει κι άλλους τέτοιους... δανειστές, το προφανές είναι ότι η αξιοπιστία της χώρας, την οποία υποτίθεται ότι «προστατεύει» τόσους μήνες η κυβέρνηση, βρίσκεται στο χειρότερο δυνατό σημείο της. Αυτό είναι το πιο ανησυχητικό.
το ποντίκι
